Λίγα λόγια περί ηθικής και απόσπασμα από το “άκου ανθρωπάκο”
Αθήνα. Μια υποβόσκουσα decadence μαζί με την μυρωδιά μιας άλλης «λεφτά υπάρχουν» εποχής. Άστεγοι, σε σημεία γραφικά μπερδεύονται με τις απαστράπτουσες κυρίες που περπατούν στα σοκάκια για την βραδινή τους έξοδο. Η κρίση που αρχίζει αχνά να διαφαίνεται στα πέριξ, οι πολυκατοικίες που εξοστρακίζουν το πετρέλαιο σαν προϊόν πολυτελείας και οι γεράκοι με τις φιάλες οξυγόνου και μη που κρυώνουν.
Ακίνητα διακριτικά και με συνοπτικές διαδικασίες κατάσχονται στο βωμό του τέρατος που καταβροχθίζει την όποια αξιοπρέπεια του μεσοαστού κόπων χρόνων. Τα λανθάνων νούμερα ανεργίας, τα σκουπίδια που κρύβουν θησαυρούς για τους ανθρώπους που δεν μασάνε να τα ψάξουν πλέον, και οι μικρές νεαρές επί το πλείστων φοιτήτριες που βρίσκουν πρωτότυπες μεθόδους αυτοσυντήρησης στην παρέα επιχειρηματιών που έχουν ακόμη λεφτά να χαλάσουν στο βωμό της απόλαυσης.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν την στροφή της πάλαι πότε αυστηρής ηθικής τάξης πραγμάτων που κάποτε επικρατούσε, στην σταδιακή και κατά τόπους βίαιη αναίρεσή της στο βωμό της υποτιθέμενης οικονομικής επιβίωσης. Όπως λεν και οι ψυχολόγοι, εάν πιέσεις έως εσχάτων την αντιληπτική ικανότητα της μάζας με εν δυνάμει οικονομική και όχι μόνο καταστροφή, τότε αρχίζεις να παρατηρείς εξελικτικά το σπάσιμο παγιωμένων αξιών και αρχών και το σημαντικότερο της ηθικής…… που πάει περίπατο….
Δεν είναι τυχαίο που μετά την φτώχεια του Γερμανικού κράτους στα τελειώματα του πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, είδαμε την ανέγερση του Τρίτου Ράιχ και μαζί της είδαμε την καταστροφή όποιας ηθικής αρχής. Η Γερμανία άλλωστε είναι από τα λίγα κράτη στον κόσμο έως και σήμερα που επιτρέπεται από το νόμο η συνουσία με ζώο. Μετά από πολλά έτη επανάληψης, περνάει η νέα τάξη πραγμάτων στο υποσυνείδητο και η νέα τάξη μετουσιώνεται στους καινούριους κανονισμούς απελευθερωμένης ηθικής που περνάει στην κουλτούρα πλέον του λαού.
Και μετά απορείς…. Κι όπως τα είπε ο φίλος μας ο Ράιχ
Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γι’ αυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι’ έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. ..Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και ν’ασαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ’ έμαθαν και να ορύεσαι “Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!”. Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι’ ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου».
******
«Δε σʼ αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του. Σε ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: “Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη”. Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις “ζήτω, ζήτω”»,
«Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας.
