Μπόκα Τζούνιορς εναντίον Ρίβερ Πλέιτ… Το απόλυτο ντέρμπι, τα ξημερώματα (23/10, 03:30) σε μία αναμέτρηση για τα ημιτελικά του Κόπα Λιμπερταδόρες – Η ιστορία, οι πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις αλλά και οι παίκτες που φόρεσαν την φανέλα των πλέον ιστορικών ομάδων της Αργεντινής
Την Τετάρτη τα ξημερώματα (3:30) συναντώνται στα ημιτελικά του Κόπα Λιμπερταδόρες οι «αιώνιοι» της Αργεντινής. Πρόκειται για τη ρεβάνς, η οποία θα κρίνει τη μία θέση στον τελικό του θεσμού. Ο πρώτος αγώνας έληξε με νίκη 2-0 υπέρ των φιλοξενουμένων. Όποια από τις δύο ομάδες προκριθεί, αυτομάτως καθίσταται φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Ας δούμε όμως τις καταβολές των δύο συλλόγων, οι οποίοι, σύμφωνα με μια σφυγμομέτρηση, καλύπτουν το 73% των υποστηρικτών της χώρας. Την Μπόκα «ψηφίζει» το 40% και τη Ρίβερ το 33%. Όταν, βεβαίως, μιλάμε για σκληρό ντέρμπι, για αίμα και άμμο, για κόλαση, για μάχες σώμα με σώμα, τότε αναφερόμαστε στο σωστό ντέρμπι. Το μεγαλύτερο στη Λατινική Αμερική. Η βρετανική εφημερίδα «The Observer» ονόμασε αυτό το ντέρμπι ως ένα από τα 50 αθλητικά πράγματα που πρέπει να κάνει κάποιος πριν αποδημήσει εις Κύριον… Η αντιπαλότητα των δύο έχει φτάσει στη… στρατόσφαιρα. Όποιος πηγαίνει να παρακολουθήσει το παιχνίδι (μεταξύ μας, παιχνίδι δεν το λες με τίποτα) εκτός από τον… απαραίτητο εξοπλισμό, καλό είναι να έχει ετοιμάσει από πριν τη διαθήκη του και να έχει φροντίσει να υπάρχει στην κατοχή του ένα συμβόλαιο ζωής. Ποιος ξέρει; Ίσως χρειαστεί να ενεργοποιηθεί. Τι μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους, το οποίο δεν έχει συμβεί στις αναμετρήσεις τους; Όταν έρχεται η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης, η πρωτεύουσα χωρίζεται στα δύο. Και τα ακραία φαινόμενα, για μας, αποτελούν κανονικότητα γι’ αυτούς. Τα μαχαιρώματα στους δρόμους είναι συχνό φαινόμενο. Αδέλφια τσακώνονται. Ζευγάρια χωρίζουν. Φιλίες δοκιμάζονται. Ο συγκεκριμένος αγώνας, λοιπόν, ξεπερνάει τα όρια της αντιπαλότητας, γι’ αυτό ονομάστηκε «superclasico».
Οι οπαδοί της Μπόκα πικάρουν τους αντιπάλους τους, αποκαλώντας τους «gallinas» (κότες). Από την άλλη, οι της Ρίβερ αποκαλούν τους απέναντι «chanchitos» (γουρουνάκια) εξαιτίας των εργατικών καταβολών τους. Πριν από 4 χρόνια, οι οπαδοί της Μπόκα, στο ημίχρονο του αγώνα, ψέκασαν τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές με σπρέι πιπεριού. Εννοείται ότι ο αγώνας δεν τελείωσε ποτέ. Πέρυσι, ο δεύτερος τελικός του επαναληπτικού, πάλι στο Κόπα Λιμπερταδόρες, λόγω… ανωτέρας βίας μεταφέρθηκε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης, προκειμένου να τελειώσει ομαλά το παιχνίδι. Για την ιστορία, η Ρίβερ επικράτησε 3-1 της Μπόκα και αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής. Στη μακρόχρονη διαμάχη τους, για αρνητικό λόγο, δυστυχώς, έμεινε, ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη, το ντέρμπι του 1968. Τότε, 71 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 150 τραυματίστηκαν, όταν η πόρτα εξόδου των οπαδών της Μπόκα, για άγνωστους λόγους, δεν άνοιξε ποτέ. Την Τετάρτη το ξημέρωμα, λοιπόν, η Μπόκα καλείται να κάνει τη μεγάλη ανατροπή και η Ρίβερ να διαφυλάξει τα κεκτημένα. Οι συντάκτες του Στοιχήματος είναι πιο ειδικοί από μένα για τα επιμέρους στοιχεία του αγώνα και το ποντάρισμα. Πάντως, θεωρώ πολύ δύσκολο να έχουμε λιγότερο από 6 κίτρινες κάρτες στο παιχνίδι για τις δύο ομάδες. Επίσης, μεγάλες πιθανότητες νομίζω ότι υπάρχουν να βγει κόκκινη κάρτα στο ντέρμπι. Γιατί, είπαμε. Το πάθος περισσεύει…
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ
Η Μπόκα ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1905 από Ιταλούς μετανάστες, οι οποίοι ζούσαν στη συνοικία Λα Μπόκα, στην οποία κατοικούσαν Γενοβέζοι μετανάστες. Από κει προέκυψε και το προσωνύμιο της ομάδας «Γενοβέζοι». Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου υπήρξαν και τρεις Έλληνες. Τα αδέρφια Ιωάννης και Θεόδωρος Φαρέγκας από τη Χίο και ο Κωνσταντίνος Καρούλιας από τη Σάμο. Γήπεδό της είναι το «Μπομπονέρα», χωρητικότητας 61.000 θέσεων. Ο αστικός μύθος λέει ότι η ομάδα πήρε τα χρώματά της από το σουηδικό πλοίο, «Drottning Sophia», και είναι τα χρώματα της σουηδικής σημαίας. Η Μπόκα είναι ο μοναδικός σύλλογος της Αργεντινής, ο οποίος δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ σε χαμηλότερη κατηγορία. Έχει κατακτήσει 33 Πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα, 6 Κόπα Λιμπερταδόρες, 3 Διηπειρωτικά, 1 Σούπερκοπα Ν. Αμερικής, 1 Σούπερκοπα Μάστερς, 1 Κόπα Όρο, 4 Ρεκόπα Σουαδαμερικάνα, 2 Κόπα Σουαδαμερικάνα.
ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ
Η Ρίβερ ιδρύθηκε το 1901. Εκείνη τη χρονιά κτιζόταν η αποβάθρα νούμερο 3 στον ποταμό Λα Πλάτα. Κάποιοι ναυτικοί αποβίβασαν εκεί κάτι τεράστιες κούτες, οι οποίες είχαν επάνω την ονομασία «The River Plata». Αυτό ήταν. Το όνομα είχε βρεθεί. Πρώτη αφετηρία της υπήρξε η συνοικία Λα Μπόκα, αλλά μετά την ίδρυση της «αιώνιας αντιπάλου» μετακόμισε οριστικά στο προάστιο Νούνιεζ του Μπουένος Άιρες.
Χρώματά της είναι το λευκό και το κόκκινο. Έδρα της είναι το «Μονουμεντάλ», χωρητικότητας 65.645 θέσεων. Το προσωνύμιό της είναι «Εκατομμυριούχοι». Ονομάστηκαν έτσι γιατί τη χρυσή περίοδο 1930-1950 η διοίκησή της ξόδεψε αμύθητα ποσά, προκειμένου η ομάδα να κυριαρχήσει στα εγχώρια πράγματα. Η Ρίβερ έχει κατακτήσει 36 Πρωταθλήματα, 4 Κόπα Λιμπερταδόρες, 2 Κόπα Σουαδαμερικάνα, 1 Σούπερ Καπ Αργεντινής, 3 Ρεκόπα Σουαδαμερικάνα, 1 Σούπερ Καπ Νοτίου Αμερικής, 1 Διηπειρωτικό, 1 Κόπα Ιντεραμερικάνα και 1 Suruga Bank Championship.
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ
Η Μπόκα θεωρείται η ομάδα της εργατικής τάξης. Η ομάδα που θεωρητικώς οι οπαδοί της κινούνται στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Σε αντίθεση με τη Ρίβερ η οποία θεωρείται η ομάδα των αστικών στρωμάτων. Η ομάδα που κινείται στο χώρο της Δεξιάς. Μάλιστα, οι αντίπαλοί της την κατηγορούν ότι στήριξε το δικτατορικό καθεστώς της χούντας στη χώρα. Με την πάροδο των χρόνων, οι διαφορές αυτές τείνουν να εξαλειφθούν, αν δεν έχουν εξαλειφθεί ήδη. Άλλωστε, το εύρος των υποστηρικτών των δύο συλλόγων είναι τόσο μεγάλο, ώστε να συσπειρώνουν και λαϊκά και αστικά στρώματα. Και αριστερούς και δεξιούς. Από τη δεκαετία το ’90, το παραπάνω φαινόμενο έχει ατονήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο φιλελεύθερος Μαουρίσιο Μάκρι να είναι ο πρώτος δεξιός πρόεδρος της Μπόκα στην ιστορία της, ο οποίος κατέλαβε τον προεδρικό θώκο το 1995. Επανεξελέγη πρόεδρος του σωματείου το 1999 και το 2003. Σήμερα είναι ο πρόεδρος της χώρας, καθώς τον Δεκέμβριο του 2015 νίκησε στον δεύτερο γύρο τον αντίπαλό του, Ντανιέλ Σιόλι.
ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΦΟΡΕΣΑΝ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΤΩΝ «ΑΙΩΝΙΩΝ»
Μεγάλοι ποδοσφαιριστές, όχι μόνο Αργεντινοί αλλά και Λατίνοι, φόρεσαν τη φανέλα των δύο «μονομάχων». Ενδεικτικά αναφέρουμε για τους γηπεδούχους τον τεράστιο Ντιέγκο Μαραντόνα. Επίσης, μέλη της ομάδας υπήρξαν οι Κάρλος Τέβες, Χουάν Ραμόν Ρικέλμε, Χοσέ Λουίς Μπράουν, Χουάν Βερόν, Λουίς Σέζαρ Μενότι, Λούκας Καστρομάν, Φαμπρίσιο Κολοτσίνι, Ροντρίγκο Παλάσιος, Λεάντρο Παρέδες, Χουάν Ραμόν Ρότσα, Λουτσιάνο Φιγκερόα. Για δε τους φιλοξενούμενους, ξεχώρισε ο Αλφρέντο ντι Στέφανο, προτού ασφαλώς καταλήξει στη Ρεάλ Μαδρίτης, και ο εμβληματικός αρχηγός της Εθνικής Αργεντινής και παγκόσμιος πρωταθλητής το 1978 και το 1986, Ντανιέλ Πασαρέλα. Ποδοσφαιριστές των «Εκατομμυριούχων» υπήρξαν ακόμη οι Μάριο Κέμπες, Έντσο Φραντσέσκολι, Ρομπέρτο Αγιάλα, Ματίας Αλμέιδα, Ερνάν Κρέσπο, Μαρσέλο Σάλας, Πάμπλο Αϊμάρ, Χαβιέ Σαβιόλα, Εστεμπάν Καμπιάσο, Χαβιέ Μασεράνο. Γκονζάλο Ιγκουαΐν.
Όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει ένας άγραφος κανόνας. Και τηρείται ευλαβικά. Φροντίζουν, άλλωστε, γι’ αυτό οι οπαδοί. Ουδείς από τον έναν αντίπαλο φοράει τη φανέλα του άλλου. Κατά τα τελευταία 30 χρόνια, ωστόσο, δύο ποδοσφαιριστές έσπασαν αυτόν το… νόμο. Ο πρώτος ήταν ο Κλαούντιο Κανίγια. Αγωνίστηκε πρώτα στη Ρίβερ την περίοδο 1985-1988 και μετά την ευρωπαϊκή περιπέτειά του φόρεσε από το 1995-1998 τη φανέλα της Μπόκα. Επειδή όμως δεν μιλάμε για απευθείας μεταπήδηση, αυτό έπεσε κάπως μαλακά στους οπαδούς των «Εκατομμυριούχων». Ο δεύτερος, ο οποίος έκανε απευθείας την αντίθετη διαδρομή, χωρίς να μεσολαβήσει κάποιος ενδιάμεσος σταθμός, ήταν ο πολύ μεγάλος στράικερ, Ντανιέλ Μπατιστούτα. Στη Ρίβερ αγωνίστηκε την περίοδο 1989-1990 και στην Μπόκα την αμέσως επόμενη χρονιά, 1990-1991. Από τότε πέρασαν σχεδόν τριάντα χρόνια, αλλά οι οπαδοί της Ρίβερ αισθάνθηκαν προδομένοι και δεν τον συγχώρεσαν ποτέ. Ακόμη και σήμερα ο «Μπάτι-γκολ» δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στον «ερυθρόλευκο» τομέα της πρωτεύουσας, γιατί το μένος εναντίον του είναι πολύ μεγάλο και κινδυνεύει η ακεραιότητά του.
Αυτό, λοιπόν, παραμένει το «ντέρμπι του μίσους». Το ντέρμπι που συναρπάζει. Το ντέρμπι που το πάθος ξεχειλίζει. Ας ελπίσουμε ότι η κατάσταση δεν θα ξεφύγει. Ας ευχηθούμε να δούμε ένα παιχνίδι αντάξιο της ιστορίας και της φήμης των δύο ομάδων. Γιατί, εκτός από τις ακρότητες, οι ομάδες διαθέτουν «εραστές» του ποδοσφαίρου. Παίκτες που μπορούν να απογειώσουν το άθλημα. Με μια τους ματιά στη «στρογγυλή θεά». Με ένα τους χάδι. Με ένα τους άγγιγμα. Καθώς είναι δεδομένο ότι μπορούν. Είναι δεδομένο ότι γνωρίζουν τα μυστικά της. Γιατί, είπαμε. Εκτός των άλλων είναι και καλλιτέχνες…
