Και η Κωνσταντίνα Δρακουλίδου αποτελεί παρελθόν από τον Πανναξιακό ΑΟΝ με το τμήμα βόλεϊ γυναικών να έχει μείνει χωρίς αθλήτριες τη στιγμή που όλες οι ομάδες σχεδόν έχουν κλείσει το ρόστερ τους για τη νέα χρονιά
Μεσημέρι της 3ης Ιουλίου και η είδηση που βγαίνει στο διαδίκτυο δεν αιφνιδιάζει κανέναν από τους έχοντες γνώση του τι συμβαίνει στην ομάδα βόλεϊ του Πανναξιακού ΑΟΝ. Ποια ήταν η είδηση; «Η Θέτις Βούλας ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας της με την πασαδόρο Κωνσταντίνα Δρακουλίδου, η οποία την προηγούμενη σεζόν αγωνίστηκε στην Α1 με την φανέλα του Πανναξιακού».
Η Κωνσταντίνα Δρακουλίδου μετά από δύο χρόνια παρουσίας στη Νάξο πήρε κι αυτή το πλοίο της … μεγάλης φυγής μετά τις Ξένια Κακουράτου (Άρτεμις Κορυδαλλού), Κατερίνα Ζακχαίου (Ολυμπιακός) και Μαρία Οικονομίδου (ΑΕΚ) με μία βασική διαφορά… Η Δρακουλίδου είχε συμβόλαιο με τον Πανναξιακό ΑΟΝ ενώ οι άλλες τρεις αθλήτριες ήταν ελεύθερες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Θέτιδα απέκτησε με κάποιο αντίτιμο την 21χρονη πασαδόρο από την ομάδα της Νάξου… Και αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι υπάρχει …διοίκηση στην ομάδα.
Ναι… Για όσους θεωρούσαν ότι έως την 3η Ιουλίου δεν υπήρχε διοίκηση, η απόδειξη της μετακίνησης αυτής δείχνει ότι υπάρχει …ζωή στο πλανήτη Νάξο όσον αφορά το τμήμα του Πανναξιακού ΑΟΝ…
Όμως, για καθίστε ένα λεπτό. Ποια διοίκηση; Όπως είναι γνωστό με τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου, το σύνολο σχεδόν του διοικητικού συμβουλίου που έφερε την ομάδα βόλεϊ του Πανναξιακού ΑΟΝ στην 2η θέση του πρωταθλήματος και του κυπέλου είχε δηλώσει ότι αποχωρεί γιατί δεν αντέχει να τρέχει …μόνο του μία ομάδα. Χωρίς τη συμπαράσταση Δήμου, φορέων και φιλάθλων. Μάλιστα, έγινε και εκλογοαπολογιστική συνέλευση και εκεί ειπώθηκε ότι οι περισσότεροι από τους διοικούντες δεν έχουν καμία πρόθεση να συνεχίσουν και ορίστηκαν και εκλογές. Στις 4 Ιουνίου… Που όμως δεν έγιναν. Γιατί; Μα πολύ απλά δεν βρέθηκε κανείς να κατέβει για να σηκώσει το βάρος της ομάδας που πήγε τον πήχη των προσδοκιών στα ουράνια… Κι έτσι η βάρκα ή το καράβι ή ότι άλλο θέλετε πείτε το έμεινε ακυβέρνητο. Τουλάχιστον αυτή την αίσθηση είχαμε όλοι… Με τις ελεύθερες αθλήτριες τη μία μετά την άλλη να φεύγουν για άλλες ομάδες, κυρίως μικρότερης κατηγορίας γιατί πολύ απλά όπου κι εάν χτυπούσαν για μία ερώτηση του στιλ «τι κάνουμε; Μένουμε ή φεύγουμε» απάντηση δεν πήραν… Ποτέ… Ο πρώτος πάντως που έφυγε ήταν ο προπονητής. Και μάλιστα πήγε …απέναντι, στη Σαντορίνη. Δικαίωμά του αφού κι αυτός δεν βρήκε κανέναν να του απαντήσει στο ερώτημα «τι κάνουμε του χρόνου»… Οπότε; Έφυγε.
Και έτσι έμεινε ένα άδειο γήπεδο, αποδυτήρια χωρίς έμψυχο υλικό και μία τεράστια φημολογία για το μέλλον της ομάδας… Ααα είχαμε και κάποιες συναντήσεις: με μέλη της απερχόμενης διοίκησης με φορείς του νησιού, όπως οι ξενοδόχοι και οι εστιάτορες (σ.σ. ο Δήμος συνεχίζει απλά να γυρίζει πλάτη και ουσιαστικά να μοιράζει υποσχέσεις) με το σκεπτικό να βρεθεί μία φόρμουλα ώστε του χρόνου η ομάδα να εμφανιστεί με μειωμένα πάγια έξοδα…
Σεβαστό και απόλυτα κατανοητό. Κάθε διοίκηση άλλωστε φροντίζει να εξασφαλίζει την επόμενη ημέρα μίας ομάδας.. Κι εκεί που όλα λοιπόν κυλούσαν ομαλά στο νησί της αδιαφορίας για τον αθλητισμό, έρχεται η ανακοίνωση από την Θέτιδα. Και αναρωτιέσαι μεγαλόφωνα πλέον «μα αφού η διοίκηση που υπάρχει αυτή τη στιγμή δεν θέλει να ασχοληθεί με την ομάδα, πως πουλάει περιουσιακά στοιχεία της; Κι αφού πουλάει, γιατί δεν… αγοράζει;»
Ποιο είναι αλήθεια το σκεπτικό των παραγόντων, οι οποίοι ενώ έχουν σχεδόν δηλώσει από το Πάσχα ότι θα φύγουν από την ομάδα γιατί δεν αντέχουν την …μοναξιά του κορόιδου, τώρα προχωρούν στην οριστική διάλυση της ομάδας με πώληση του μοναδικού περιουσιακού στοιχείου του Πανναξιακού ΑΟΝ; Γιατί εάν φροντίζουν για την επόμενη ημέρα, θα μπορούσαν να έρθουν σε συμφωνία με αθλήτριες ή προπονητή; Θα μπορούσαν να κρατήσουν τις αθλήτριες που είναι ελεύθερες. Πως; Όπως τις κράτησαν τους προηγούμενους μήνες. Με την υπόσχεση ότι σε μερικές εβδομάδες θα υπάρχει λύση…
Γιατί από τη στιγμή που φεύγει η Δρακουλίδου που είχε δελτίο στον Πανναξιακό, αυτή τη στιγμή η ομάδα έχει μόνο τις Νεάνιδες και την … Παναγιώτα Διώτη. Με την τελευταία λόγω της επιλογής της να αγωνιστεί στο εξωτερικό, έχει μεν δελτίο στην ομάδα της Νάξου αλλά μπορεί να κινείται ελεύθερα μόνο εκτός Ελλάδας. Για έναν ακόμη χρόνο. Μετά είναι απόλυτα ελεύθερη. Αλλά εάν φέτος θελήσει να επιστρέψει, τότε η ομάδα της Νάξου έχει τα δικαιώματά της… Οπότε; Μην ξεχάσουμε να την διώξουμε κι αυτή…
Και το ερώτημα παραμένει: που στο διάολο πηγαίνει αυτή η ομάδα; Και τα μέλη της απερχόμενης διοίκησης (σ.σ. με βάση το καταστατικό έχουν δικαίωμα υπογραφής και απόφασης έως τέλη Ιουλίου) θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν οριστικά τις προθέσεις τους. Γιατί εάν δεν γουστάρουν να μείνουν στην ομάδα, τότε γιατί προχώρησαν σε πώληση; Η γιατί δεν αγοράζουν; Τι φοβούνται μήπως τους πει ο επόμενος (εάν βρεθεί) γιατί έκλεισες αυτή την αθλήτρια ή τον προπονητή; Ααα ξέχασα θα πουν «δεν έχουμε χρήματα»…
Υγ. Κάποιος λέει ότι όσο η Σία είναι ακόμη στο νησί και η καρδιά της χτυπάει σε ρυθμούς …. Πανναξιακού, ζωή στην ομάδα υπάρχει. Η αρχηγός έχει δείξει ότι τιμάει τη φανέλα που φοράει. Μόνο μην την ζορίζουμε πολύ… Βλέπετε, οι βορειοελλαδίτισσες είναι λίγο ευέξαπτες. Ξυπνούν παράξενα το πρωί και μπορεί να πάρουν ανάποδες…
