Ο Τάσος Μαγουλάς από το Κατάρ στέλνει μέσω του Naxospress τις πρώτες του εντυπώσεις από τη πρεμιέρα του Μουντιάλ, που μόλις ξεκίνησε..
Το νούμερο 1 και το νούμερο 2 του Μουντιάλ του Κατάρ αγκαλιάστηκαν με έντονα συναισθήματα, τα δάκρυα ήταν εμφανή, την ώρα που η εθνική του Κατάρ και του Εκουαδόρ ετοιμάζονταν για την σέντρα. Για την μικρή χώρα του αραβικού κόλπου, 12 χρόνια σκληρής δουλειάς, σκληρών επικρίσεων, ένας πόλεμος χαρακωμάτων που κανείς δεν περίμενε, έφτανε στο τέλος του. Και νίκησαν.
Κατάρ: Τάσος Μαγουλάς
Ήταν το δικό τους βράδυ, ήταν το βράδυ μίας χώρας που επένδυσε δισεκατομμύρια ευρώ κυρίως σε υποδομές αλλά και σε γήπεδα για να αποδείξει πως το μέγεθος δεν έχει σημασία. Το χρήμα;, Βοηθάει σίγουρα, αλλά κι εξίσου πλούσιες χώρες με το Κατάρ δεν έχουν τολμήσει να φιλοξενήσουν το δεύτερο πιο σημαντικό αθλητικό γεγονός του πλανήτη, το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου.
Αυτή είναι η διαφορά του Κατάρ και μάλλον αυτό ενόχλησε, ιδιαίτερα τους Βρετανούς οι οποίοι οδηγούν τον επικοινωνιακό πόλεμο απέναντι σε μία χώρα που απελευθερώθηκε από τα δεσμά της Αυτοκρατορίας τους μόλις το 1971: Δεν είναι επίδειξη πλούτου το Μουντιάλ, αλλά η υπερηφάνεια ανθρώπων που επιλέγουν να επενδύσουν στον αθλητισμό ως τον δικό τους δίαυλο επικοινωνίας με τον υπόλοιπο πλανήτη. Άλλωστε κάθε χρόνο διοργανώνονται στη Ντόχα πάνω από 20 διεθνή αθλητικά γεγονότα για τα οποία δεν θα ακούσει ποτέ κανείς παράπονα ή επικρίσεις.
Στο γήπεδο Αλ Μπέιτ (που σημαίνει σπίτι και σχεδιάστηκε ως αντίγραφο μίας παραδοσιακής τέντας στην έρημο) στην Αλ Χορ, 40 χιλιόμετρα από την Ντόχα, το Κατάρ είχε νικήσει πριν παίξει (στο γήπεδο ήταν πραγματικά μέτριο). Στον αγώνα δεν πήγαν φίλαθλοι, αλλά οικογένειες. Οι γονείς έφεραν τα παιδιά και τους δικούς τους γονείς για να δείξουν στους πρεσβύτερους, πόσο μακριά έφτασαν και στους πιτσιρικάδες την κληρονομιά που θα παραλάβουν.
Όσο κι αν η δυτική Ευρώπη και μόνο αυτή, επιλέγει να τους παρουσιάσει με τα πλέον μελανά χρώματα, όλος ο υπόλοιπος πλανήτης τους στηρίζει και ίσως για όλους μας, το Μουντιάλ στην Μέση Ανατολή, στην Ασία, στον αραβικό κόσμο, αποτελεί μία τεράστια ευκαιρία: Να μάθουμε πως υπάρχει πολύς…πλανήτης (η πλειοψηφία του πληθυσμού της γης) έξω από την αυλή μας κι έχουν το δικαίωμα να γιορτάσουν ένα τέτοιο γεγονός.
Η χώρα έχει πλημμυρίσει από ασιάτες, αφρικανούς, λατινοαμερικάνους και σίγουρα θα ήθελε κι Ευρωπαίους, αλλά πλέον δεν χάνουν τον ύπνο τους.
Στο τέλος της ημέρας κάθε ματς που ολοκληρώνεται με επιτυχία σε μία πόλη με σύγχρονες υποδομές, απόλυτη ασφάλεια αποτελεί την δική τους νίκη, την δική τους βραδιά.
Η σταχτοπούτα, όσο κι αν απεικονίζεται το κακό παιδί από την μητριά, στο τέλος έγινε πριγκήπισσα.
