Στέψεις σε Γουέμπλεϊ, Ντόρτμουντ με… κοινό παρονομαστή Κλοπ και Γκουαρδιόλα
Ακόμη δεν ξεκίνησε η σεζόν, δύο κούπες διεκδικεί μια από τις τρεις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη (οι άλλες, πάντα με δικά μου κριτήρια, είναι η Ρεάλ Μαδρίτης και η Ιντερ): αύριο το αγγλικό FA Community Shield ενάντια στη Μάντσεστερ Σίτι και στις 14/8, στην Κωνσταντινούπολη, το UEFA Super Cup ενάντια στην Τσέλσι. Απόρροια της περσινής, αγγλικής υπεροχές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Βεβαίως, για τη Λίβερπουλ όλες αυτές οι κούπες έχουν σημασία μεν, αλλά όχι τόση όσο το άτιμο το πρωτάθλημα. Εχω να το πάρω από το ’90, τότε που έβγαζα την 4η Δημοτικού και που στην επικαιρότητα ήταν τα ειδικά δικαστήρια μπας και ρίξουν τον Ανδρέα. Είναι πολλά τα 30 χρόνια για σύλλογο τέτοιου μεγέθους. Πέρυσι, και δεν σκέφτηκα καν το cash out (δεν έδινε και πολλά, άλλωστε) πόνταρα στη Λίβερπουλ και δεν με πρόδωσε, ρεκόρ βαθμών έκανε… και δεν το πήρε. Φέτος το νιώθω πιο κοντά από ποτέ.
Τέσπα, αύριο έχουμε το σίχαμα ονόματι Σίτι στο Σούπερ Καπ, για να μπει θετικά και ερωτικά η χρονιά. Και, για μία ακόμη φορά βλέπω μπροστά μου ματς… χωρίς παράταση η οποία σταδιακά (και παγκοσμίως), αν δεν το έχετε πάρει πρέφα, καταργείται. Απευθείας πέναλτι ορίζει το βιβλιαράκι των κανονισμών.
Μεταγραφικά στο «Ανφιλντ» δεν κινείται φύλλο πλην των νεαρών Μπεργκ (Τσβόλε) και Ελιοτ (Φούλαμ), έφυγαν αρκετοί Μορένο και Στάριτζ προεξαρχόντων ενώ Κεϊτά, Σαλάχ και Μανέ, ελέω Copa Africa, άργησαν να ενσωματωθούν, όπως και οι Αλισον, Φιρμίνο ελέω Copa America.
Η πιο αχώνευτη ομάδα του πλανήτη, η οποία ξεπέρασε στο σιχαμενόμετρο και την Μπαρτσελόνα, πήρε όλους τους τίτλους στο Νησί αλλά στο «σεντόνι» έπεσε η κλασική φάπα που χαρακτηρίζει εκτός Βαρκελώνης τον Πεπ Γουαρδιόλα. Ο Ρόδρι της Ατλέτικο και ο Ανχελίνο της PSV Αϊντχόφεν ήταν οι μόνες σοβαρές προσθήκες της, αποχώρησαν κάμποσοι με κυριότερους τους Κομπανί, Ντελφ. Τόσο ο Μεντί όσο και οι Ζεσούς, Φερναντίνιο είναι ανέτοιμοι και λογικά δεν μπαίνουν καν στην αποστολή.
Επί των αριθμών, το έχω πάρει 15 φορές και καμία από το 2006, έξι φορές το έχασα με τελευταία ήττα το 2002 από την Αρσεναλ, με γκολ του Ζιλμπέρτο, περικαλώ και τότε είχα στην ενδεκάδα Ανσό, Τραορέ, Χέσκι, Αμπέλ Σαβιέ και τον υπναρά Ζεράρ Ουγιέ στον πάγκο, ο οποίος είχε θυμηθεί (σε ματς που μπορούσες να κάνεις ως επτά αλλαγές!) να αφήσει στον πάγκο Μίλαν Μπάρος και Βλάντιμιρ Σμίτσερ. Και έχω όσα τρόπαια και η Αρσεναλ (για τον Θεό δηλαδή…), πρώτη είναι η ακατανόμαστη με 21, η συντοπίτισσά της Σίτι έχει 5 κατακτήσεις σε 11 τελικούς.
Αλλά, είπαμε: άλλοι παίζουν total football, άλλοι tiki taka, εμείς heavy metal football…
Εχει και Μπορούσια Ντόρτμουντ εναντίον Μπάγερν Μονάχου στο «Σίγκναλ Ιντούνα Παρκ», έδρα των Βεστφαλών, γερμανικό Σούπερ Καπ. Και την τελευταία φορά που Μπορούσια πήρε το DFL Supercup ενάντια στην Μπάγερν ήταν το 2014, ξανά στο Ντόρτμουντ και με τους Κλοπ και Γκουαρδιόλα στους πάγκους. Ρε πελατάκο, Πεπ…
Διαβάστε ΕΔΩ το πλήρες άρθρο και τις στοιχηματικές εκτιμήσεις του Νίκου Μποζιονέλου
