Η Beth Hart στο Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα και η Μάγδα Παράσχου γκρινιάζει γιατί δεν άκουσε το «I’m setting me free».
Σκίστηκαν τα βράχια στο θέατρο Βράχων το βράδυ του Σαββάτου εκεί στην Αθήνα, στον Βύρωνα…..
Καθηλωτική η Beth Hart στην δεύτερη εμφάνισή της μπροστά στο ελληνικό κοινό, με φωνή που δεν ζητάει ούτε μικρόφωνα, ή κάποιου είδους support.
Κείμενο – photo από την Μάγδα Παράσχου
Ανέβηκε στην σκηνή, σε λίγα λεπτά πέταξε τις γόβες, έπιασε το μακρύ μαλλί της ψηλά και σε δευτερόλεπτα η μαγεία της νέγρικης χροιάς της αγκάλιασε το κοινό. Ευγνώμων για τους συντελεστές της συναυλίας, τους μουσικούς της αλλά και τον υπέροχο γι αυτήν σύζυγό της, τον Scott, κάθε φορά που ήθελε να πάρει μία ανάσα, δεν ξέχναγε να ευχαριστεί για την στήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια.
Καθώς την άκουγα σκεφτόμουν την πορεία της ζωή της—διπολισμό, θανάτους, απουσίες και ουσίες—πόση δύναμη και θάρρος χρειάζεται κάθε φορά που ανεβαίνει στην σκηνή πολεμώντας τους δαίμονές της προκειμένου να μας κάνει να περάσουμε εμείς καλά.
Ξεσπούσε σε κλάμα και αμέσως επανερχόταν, βυθίζοντας τη επόμενη στιγμή στις υπέροχες νότες που ξεχύνονταν πάνω στην υπέροχη προέκταση των δακτύλων της: στο πιάνο.
War in my mind…ένα από τα τόσο ενδεικτικά κομμάτια που η ίδια έγραψε, ζωγραφίζοντας η ίδια με λέξεις αυτό που της συμβαίνει.
Σπάω το κεφάλι μου, και το You Tube (σ.σ. γιου τιουμπί) μαζί, μπας και βρω το κομμάτι που με κλίκαρε. Ξέρω πως δεν πρόκειται—άλλωστε οι στίχοι της και τα τραγούδια της είναι προσωπική υπόθεση, γεμάτα ταπεινότητα, κρυμμένα μέσα της, εκφράζοντάς τα όταν η ίδια θέλει.
Το συγκεκριμένο μιλούσε για τον Θεό, την προσευχή και τις δυσκολίες που βρίσκουμε στον δρόμο για «εκεί». «Μακάρι να σου έλεγα αυτά που ήθελα χωρίς να υπάρχουν λέξεις για εμπόδιο», είπε αυτό το 50 χρονο κορίτσι και «έφυγα»μαζί της.
Το καλοκαίρι του 2019 παρακολούθησα την συναυλία της Λορένα Μακένιτ στο Ηρώδειο. Όταν αργότερα έμαθα πως το ίδιο βράδυ η Μπέθ τραγουδούσε στο θέατρο Βράχων, μπήκα στην ομάδα, της έγραψα, και την παρακάλεσα να έρθει σύντομα. Και το έκανε, η δική μου Μπέθι.
Τέλος, για να μην κλείσω χωρίς παράπονο, δεν είπες αυτό που λατρεύω περισσότερο απ όλα, «I’m setting me free».
Next time, my Bethi…hello, hello….
