Ο Θοδωρής Καζακίδης, ο άνθρωπους που κρύβεται πίσω από το θρίαμβο των κορασίδων της Πάρου μιλάει για το τι σημαίνει 22η Μαρτίου 2015 για το μπάσκετ του νησιού
Κυριακή 22 Μαρτίου 2015. Μια ημερομηνία σταθμός για τον ΑΟ Πάρου. Αιτία; Η ομάδα των κορασίδων επικράτησε στον τελικό του Φάιναλ Φορ μπάσκετ της Νάξου με σκορ 33-24 της Ερμούπολης και στέφθηκε πρωταθλήτρια Κυκλάδων της φετινής σεζόν.
Έπειτα από δύο χρόνια όπου οι παίδες του συλλόγου κατέκτησαν τον τίτλο, ήρθε και η σειρά των κοριτσιών να φέρουν το κύπελλο στην Πάρο και να γευτούν κι αυτές με την σειρά τους το νέκταρ της επιτυχίας.
Πρωτεργάτης αυτού του θριάμβου δεν είναι άλλος από τον προπονητή της ομάδας, τον Θοδωρή Καζακίδη. Ο νεαρός τεχνικός μίλησε στο «NaxosPress» για την επιτυχία αυτή τονίζοντας πως αν και έχουν περάσει λίγες ημέρες μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος η χαρά όλων στο νησί παραμένει απερίγραπτη.
– Ποια είναι τα συναισθήματα που σε διακατέχουν μετά την κατάκτηση του τίτλου αυτού;
- «Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται. Ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε. Φανταστικές στιγμές. Κι εγώ και τα κορίτσια πετούσαμε στον ουρανό. Από την ώρα που καταλάβαμε ότι θα νικούσαμε εγώ προσωπικά είχα δακρύσει. Μετά στην Παροικιά η υποδοχή που μας επιφύλασσαν ήταν απίστευτη. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Η χαρά που πήραμε όλοι μας ήταν πολύ μεγάλη παρόμοια με αυτή που είχαμε πάρει το 2013 με τους παίδες».
- Ποιο κατά την γνώμη σου ήταν το κλειδί της επιτυχίας με δεδομένο πως η ομάδα μόλις πριν από επτά μήνες δημιουργήθηκε;
- «Βασικά είχα μια παίκτρια (σ.σ. Μαρία Καλακώνα), η οποία θεωρώ πως δεν είναι για την Πάρο. Νομίζω πως είναι να παίξει εκτός Κυκλάδων. Τα κορίτσια μέσα σε αυτούς τους λίγους μήνες έγιναν ομάδα, αγαπηθήκανε μεταξύ τους. Πιστεύω πως έριξαν πολύ τρέξιμο. Στο θέμα τακτικής στον τελικό ρισκάραμε κάποια πράγματα που εν τέλει μας βγήκαν. Παίξαμε πολύ καλή άμυνα. Κρατήσαμε τον αντίπαλό μας στους 24 πόντους όταν στον ημιτελικό είχε πετύχει 90 πόντους».
- Πόσο δύσκολο θεωρείς πως είναι για μια ομάδα όπως ο ΑΟ Πάρου που δεν έχει κλειστό γυμναστήριο να προπονηθεί και να παίξει να φτάσει στην κορυφή του πρωταθλήματος των Κυκλάδων;
- «Είναι πιο εύκολο για μια ομάδα που έχει κλειστό γήπεδο. Απλώς εγώ μετά το πρωτάθλημα που πήραν οι παίδες το 2013 είπα δεν θα μιλήσω, δεν θα γκρινιάξω ξανά, δεν θα …πατήσω ξανά πως σε μια αποτυχία της ομάδας οφείλεται στο ότι δεν έχουμε κλειστό. Αυτό που με πείραξε φέτος είναι πως τα παιδιά χάνανε προπονήσεις δεδομένου πως ο χειμώνας ήταν πολύ βαρύς. Είχαμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Κι όταν ένα παιδί έχει προπονηθεί μια φορά τον μήνα και μπει μετά σε φουλ ένταση τραυματίζεται. Επίσης, με πείραξε πως οι γονείς τους, οι φίλοι τους, ο κόσμος της Πάρου δεν έχει την ευκαιρία να τους δει από κοντά. Μακάρι να είχαμε ένα κλειστό να κάναμε προπόνηση, αλλά αυτό έχουμε, αυτό δουλεύουμε. Είναι δύσκολο από θέμα και όρεξης και παραστάσεων. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα παραστάσεων για να το παρακολουθείς».
- Εκτιμάς πως σε συλλογικό επίπεδο σε μικρές ηλικίες η Πάρος μπορεί να διακριθεί και στα επόμενα χρόνια;
- «Πιστεύω πως σε μικρές ηλικίες είναι φουρνιές που βγαίνουνε. Αυτή την φορά πετύχαμε ένα καλό σύνολο, αγαπημένο. Μπορεί του χρόνου να μην έχουμε. Εξαρτάται από την όρεξη που έχουν όλοι όσοι συμμετέχουν στην ομάδα».
- Κλείνοντας θα ήθελα να μου κάνεις ένα σχόλιο σχετικά με το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας που υπάρχει το τελευταία διάστημα με δεδομένου πως ζεις τα παιδιά εκ των έσω.
- «Αυτά τα πράγματα πιστεύω πως ξεκινούν από το σπίτι. Στην Πάρο δεν το έχουμε ζήσει αυτό. Θεωρώ πως είναι θέμα παιδείας. Από παιδιά σε παιδιά η βία είναι έγκλημα».
ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΟΤΑΡΑΣ
