Ο Ολλανδός Γιαν Μπουτ μιλάει στην “Κυκλαδική¨ για το ταξίδι του με ποδήλατο από το Βλάαρντιγκεν της Ολλανδίας έως τη Νάξο
“Τhe Bucket List” (σ.σ. «Επιθυμίες στο παρά πέντε» όπως την ξέρουμε στην Ελλάδα). Μία ταινία του 2007 με τους βραβευμένους με Οσκαρ Τζακ Νίκολσον και Μόργκαν Φρίμαν. Μία buddy movie, που πατάει στην τραγικότητα της θνητότητας για να αναδείξει τη δύναμη της φιλίας. Οι δύο πρωταγωνιστές το εμπλουτίζουν με χιούμορ, σαρκασμό, μεγαλοψυχία και εντιμότητα με βασικό σημείο αναφοράς την απόφασή τους να πραγματοποιήσουν ανεκπλήρωτες επιθυμίες… Τι σχέση μπορεί να έχει η συγκεκριμένη ταινία με τον βασικό μας πρωταγωνιστή; Μπορεί μεγάλη, μπορεί και τίποτα. Ο 61χρονος Ολλανδός Γιαν Μπουτ πήρε πριν από μερικούς μήνες μία μεγάλη απόφαση μέσα από μία προσωπική του ιστορία. Να μπορέσει να κάνει πραγματικότητα επιθυμίες που είχε και δεν μπορούσε λόγω εργασίας. Και έτσι άφησε τη δουλειά του (Logistics Manager στην Unilever) αγόρασε ένα πολύ καλό ποδήλατο και πήρε τους …δρόμους. Και από την Ολλανδία βρέθηκε στη ..Νάξο, το «σπίτι του» όπως μας είπε όταν πάτησε το πόδι του στο λιμάνι της Χώρας Νάξου, έχοντας ολοκληρώσει σχεδόν το ταξίδι του. Το οποίο ξεκίνησε στις 10 Αυγούστου. Όταν μαζί με την σύζυγό του (σ.σ. 40 χρόνια παντρεμένοι) ξεκίνησαν από την πόλη Βλαάρντιγκεν (στη Νότια Ολλανδία κοντά στο Ρότερνταμ) αλλά αυτή τον εγκατέλειψε μετά από τα πρώτα 15 χιλιόμετρα…
Υποδοχή
Στη συνέχεια ο Μπουτ πήρε το δρόμο για την Ελλάδα. Αξιοποιώντας τα βιβλία μέσω ιντερνετ που έχουν απεικονίσει τους δρόμους για ποδηλάτες πέρασε από τη Γερμανία, την Αυστρία, λίγο από Ελβετία «κάτι περισσότερο από ένα λεπτό έμεινα στην Ελβετία», μπόλικη Ιταλία και μετά Ελλάδα… Η διαδρομή φανταστική. Το κοντέρ έγραφε και έγραφε. Και το ποδήλατό του αποδείχτηκε ανθεκτικό. Σωστή επένδυση όπως παρατήρησαν και τα μέλη του υπό σύσταση συλλόγου που τον περίμεναν στο λιμάνι για να τον υποδεχτούν. Δεν είναι άλλωστε συνηθισμένο να έρχεται κάποιος κάνοντας ποδήλατο από την Ολλανδία στην Νάξο και δη στην Αγία Άννα όπου διατηρεί σπίτι εδώ και 20 χρόνια. Ο Μπουτ με το χαμόγελο στα χείλη και παρά την κούραση δεν δίστασε να λύσει απορίες… « η διαδρομή στη Γερμανία και την Αυστρία ήταν πολύ όμορφη και μέσα από ειδικούς δρόμους μόνο για ποδηλάτες. Έκανε λίγο κρύο αλλά δεν είχα πρόβλημα. Στην Ιταλία και δη στη Βόρεια νομίζω ότι απόλαυσα το καλύτερο κομμάτι. Αν και δεν είχα πλέον βοήθεια όσον αφορά τους δρόμους για ποδηλάτες, ακολούθησα μέσω gps τις σχετικές οδηγίες και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλοι οι οδηγοί με σέβονταν. Κυρίως στην Ελλάδα».
Προστασία
Ο Μπουτ πλέον έχει πάρει …μπροστά «εντάξει το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν εδώ στην Ελλάδα κυρίως από την Λειβαδιά έως τον Πειραιά λόγω της υψηλής ζέστης. Πολύ κούραση. Όμως, δεν φοβήθηκα ούτε λεπτό. Πολλοί ήταν οι οδηγοί που με επευφημούσαν, μου έδιναν κουράγιο ώστε να συνεχίσω την προσπάθειά μου και όπως σας είπα δεν συνάντησα κανένα πρόβλημα. Ο απόλυτος σεβασμός σε έναν ποδηλάτη και μάλιστα αρκετοί ήταν αυτοί που λειτουργούσαν προστατευτικά από άλλα αυτοκίνητα». Όσο για την απόφαση να κάνει το ταξίδι; «είχε σχέση με ένα φιλικό μου πρόσωπο. Σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω αυτό που μου αρέσει. Υπέβαλλα την παραίτησή μου. Πήρα ένα ποδήλατο και να’ μαι. Με την σύζυγό μου ξεκινήσαμε μαζί αλλά στα 15 χιλιόμετρα σταμάτησε. Τώρα την περιμένω στη Νάξο στα τέλη του μήνα. Σίγουρα θα κάνω κι άλλα πράγματα στη ζωή μου με βάση πάντα το ποδήλατο. Μου αρέσει να ταξιδεύω ενώ πάντα περπατούσα. Άρα είχα την σχετική φυσική κατάσταση για να αντέξω στην διαδρομή».
You must go
Και τέλος το μεγάλο ερώτημα πως …βρέθηκε στη Νάξο; «χαχαχαχαχα… Ναι, πως βρεθήκαμε στη Νάξο ε; Πριν από 35 περίπου χρόνια ήρθαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και βρεθήκαμε στη Πάρο. Εκεί σε ένα μπαρ με γνωστούς από την Ολλανδία, κάποιος μας είπε «πρέπει να πάτε στην Αγία Άννα. Στη Νάξο. You must go. Δεν μπορείτε να έχετε έρθει στην Ελλάδα και να μην επισκεφθείτε τη Νάξο. Και μας είπαν για έναν συγκεκριμένο ιδιοκτήτη (σ.σ. Δημήτρη Καπρή) που είχε ένα μικρό εστιατόριο, σκέτο παράδεισο. Με τρία τραπέζια όλα και όλα στη μέση του …πουθενά. Πήγαμε. Μείναμε άναυδοι από αυτό που συναντήσαμε και …μείναμε. Από τότε κάθε χρόνο στη Νάξο και μάλιστα με μεγαλύτερο χρόνο παραμονής. Λίγο αργότερα αγοράσαμε σπίτι και πλέον εδώ είναι το …σπίτι μας. Αυτό άλλωστε είπα στη γυναίκα μου όταν χωρίσαμε «θα σε δώ στο σπίτι μας, στη Νάξο». Και είμαι τόσο χαρούμενος που επέστρεψα στο σπίτι μου. Και βέβαια τώρα που είμαι στη …σύνταξη θα μένω όλο και περισσότερο εδώ.. Που αλλού είναι καλύτερα αλήθεια;» Και πήρε το ποδήλατο για την Αγία Άννα. Στο όχι πλέον δεύτερο σπίτι του. Αλλά το πρώτο. Αυτό της καρδιάς του…
Πηγή: Εφημερίδα “Κυκλαδική” 07/09/2015
