Η Αντωνία Μαϊτου, ένα από τα πλέον αγαπημένα πρόσωπα της Νάξου έφυγε… Σήμερα Τρίτη 21 Νοεμβρίου στις 14.30 στην Μητρόπολη Νάξου η εξόδιος ακολουθία – Το «αντίο» από το Σωματείο Μαζικής Εστίασης Νάξου και Μικρών Κυκλάδων…
«Η πόρτα του σπιτιού της, εκεί στην είσοδο σχεδόν του κάστρου της Νάξου σχεδόν πάντα ανοιχτή.. Την γνώρισα μέσω του μεγαλύτερου γιου της του Βαγγέλη με τον οποίο είμαστε συμμαθητές. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Και έτοιμη να μας προσφέρει ότι είχε και δεν είχε… Κυρίως τις γνώσεις της για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι πρώτα και μετά μαθητές. Έμαθα ότι ήταν συμμαθήτρια του πατέρα μου… Και μου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα μου. Και αντίστροφα. Να πω την αλήθεια στα σαράντα σχεδόν χρόνια που γνωρίζω την Αντωνία Μαϊτού ποτέ δεν βρήκα άνθρωπο να μην πει καλό λόγο για το πρόσωπό της για τη συμπεριφορά της…. Αργότερα, όταν επέστρεψα από την Αθήνα, την συνάντησα στην κουζίνα του εστιατορίου που είχε ανοίξει αρχικά η κόρη της Ειρήνη και στη συνέχεια ενεπλάκησαν όλα τα αδέλφια. Ο Γιώργος και η Σοφία και βέβαια ο Βαγγέλης. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Και η μαμά Αντωνία εκεί. Να δουλεύει περισσότερο. Να αναδεικνύει τα μυστικά της Ναξιώτικης κουζίνας. Και το πιο εντυπωσιακό; Να εμπλέκεται με μοναδική μαεστρία και στην τεχνολογία… Θυμάμαι πάντα την Ειρήνη να μιλάει με έκπληξη για την ικανότητα της μητέρας της να μαθαίνει. Και δη ότι είχε σχέση με την τεχνολογία και μάλιστα η ιστοσελίδα της στο ιντερνετ ήταν γεμάτη από αναμνήσεις.. Και φωτογραφίες που είχαν σχέση με την φύση. Λάτρευε τα λουλούδια της. Είχε καταφέρει ακόμη και στην είσοδο του εστιατορίου να βάλει το σημάδι της με τους περίφημους βασιλικούς της… Και όταν ήρθε η είδηση για το χτύπημα της μοίρας από την ασθένεια που λίγο πολύ χτυπάει όλα τα σπίτια, το αντιμετώπισε με απίστευτη ψυχραιμία που έκανε τους δικούς της να παλέψουν κι αυτοί ακόμη περισσότερο. Και πάλεψε σκληρά. Χωρίς να χάσει ίχνος δύναμης και διάθεσης για προσφοράς.
Όμως, στο τέλος λύγισε. Λύγισε γιατί ένιωσε ότι δεν μπορούσε άλλο. Και έφυγε. Απλά ήρεμα… Αφήνοντας πίσω της μία τεράστια σκιά, μία κληρονομιά που καλούνται να ακολουθήσουν ο Βαγγέλης, η Ειρήνη, ο Γιώργος και η Σοφία… Εικόνες όλοι οι Ναξιώτες και μη έχουμε από την Αντωνία… Και θα τις κρατήσουμε στο μυαλό μας με την ελπίδα ότι εκεί που πηγαίνει, στο μεγάλο ταξίδι θα μας σκέφτεται όλους. Και πρωτίστως τα εγγόνια της… Γιατί είναι το αύριο. Και φρόντισε με τον δικό της τρόπο για να έχουν έναν δρόμο με τα λιγότερα δυνατά αγκάθια… Σε ευχαριστούμε Αντωνία για όσα μας δίδαξες και μας πρόσφερες όλα αυτά τα χρόνια..»
Η εξόδιος ακολουθία
Και σήμερα… Ημέρα γιορτής για τη πόλη της Νάξου, τα Εισόδια της Παναγίας… Το σκηνικό είναι βουβό… Στη Μητρόπολη, στις 14.30 θα πραγματοποιηθεί η εξόδιος ακολουθία.. Και οι Ναξιώτες θα αποχαιρετήσουν ένα από τα πλέον αγαπημένα και προσφιλή τους πρόσωπα… Την Αντωνία Μαϊτού… που είχε την μοναδική ικανότητα να προσφέρει σε όλους τους φίλους ακόμη και τους άγνωστους από ένα απλό χαμόγελο έως ταξίδια νοερά με την απίστευτη ηρεμία, το χιούμορ και τις γνώσεις της…
Φιλοξενία… Η κυρία Αντωνία έκανε και πράξη τα λόγια της στη καθημερινότητά της
Και τέλος,, παραθέτουμε την ανακοίνωση – ανοιχτή επιστολή από το Σωματείο Μαζικής Εστίασης Νάξου και Μικρών Κυκλάδων «Φιλοξενία» που “στο άκουσμα της είδησης του θανάτου της αγαπημένης μας Αντωνίας Μαϊτού αισθάνεται την ανάγκη να της αφιερώσει όπως οφείλει λόγια ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας.”
“Η κυρία Αντωνία υπήρξε επί σειρά ετών μέχρι τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας υπάλληλος του Δήμου Νάξου και υπεύθυνη των καταστημάτων. Εργάστηκε σκληρά με ζήλο προκειμένου να καλύψει σε εποχές δύσκολες τα κενά της αδυσώπητης γραφειοκρατίας και του τεράστιου και ποικίλου όγκου δουλειάς που την περιστοίχιζε. Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως κατάφερνε να εξυπηρετεί αποτελεσματικά τόσο κόσμο που στο πρόσωπό της έβλεπε τον δικό του άνθρωπο στη Δημόσια διοίκηση και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως για πολλά χρόνια, όλα περνούσαν απ’ τα χέρια της.
Απ’ την πρώτη στιγμή το 2002 πίστεψε σε μας και είδε με ενθουσιασμό τη δημιουργία του Σωματείου μας του συνδικαλιστικού οργάνου των επαγγελματιών. Μας βοήθησε με τις γνώσεις, την εμπειρία της και την αποφασιστικότητά της, μας στήριξε σε καίριες στιγμές. Μας ενθάρρυνε να προχωρήσουμε τις διαδικασίες και να παραμείνουμε σε συνοχή. Μας έλεγε χαρακτηριστικά: «Παιδιά μου να ξέρετε τούτο, έναν επαγγελματία να βοηθήσετε με το έργο σας έστω και έναν μόνο είναι πολύ σπουδαίο και έχει μεγάλη αξία και γι’ αυτό πρέπει να υπάρχετε».
Αυτή ήταν η κυρία Αντωνία κι αυτό έκανε και πράξη στη ζωή της.
Ακροβατώντας και ισορροπώντας ανάμεσα σ΄ αυτά που της επέβαλε ο δημοσιοϋπαλληλικός της ρόλος προσπαθούσε μέσα από το πρίσμα της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς να υπερασπιστεί τον απλό πολίτη η τον επαγγελματία και να βοηθήσει, να βοηθήσει ουσιαστικά ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις του συστήματος. Την είδαμε να αγωνιά για μια δυσάρεστη απόφαση που θα έφερνε σε δυσχερή η ολέθρια θέση την επιχείρηση ή τον άνθρωπο. Να παίρνει το ρίσκο και να αναζητά τρόπους και λύσεις που θα διευκόλυναν την κατάσταση. Πάντοτε χωρίς ίχνος προσμονής ανταπόδοσης της πράξης της υστεροβουλίας ή υστεροφημίας.
Κοινωνικότατη, αξιαγάπητη, προσιτή, δυναμική, με καυστικό αφοπλιστικό και ευφυέστατο χιούμορ εύκολα προσβάσιμη άκουγε με προσοχή και σεβασμό των οποιονδήποτε . Λάτρευε το νησί της, αγαπούσε τους ανθρώπους του, της άρεσε η πρόοδος και η καλώς εννοούμενη εξέλιξη δεν ζήλευε τίποτε ήταν αυτάρκης.
Δημιούργησε μία αξιολάτρευτη οικογένεια και τα παιδιά της Ειρήνη, Σοφία, Βαγγέλης και Γιώργος έχουν καταφέρει κάνοντας πράξη τις συμβουλές της να κατέχουν μία εξαίρετη θέση στην κοινωνία λειτουργώντας με αξιοπρέπεια και ποιότητα. Η επιχείρηση τους που ξεκίνησε με τις δικές της δυνάμεις και προσπάθειες κοσμεί την Μαζική Εστίαση της Νάξου έχοντας πρωταρχική θέση στην τέρψη των επισκεπτών και των ντόπιων κατοίκων. Η εμμονή της στην αξιοποίηση των Ναξιακών πρώτων υλών και της τοπικής παραγωγής και η ανάδειξη της κουζίνας μας με τα λαογραφικά μας στοιχεία αποτελεί ζηλευτό παράδειγμα.
Είμαστε ευγνώμονες που μας στήριξε, τυχεροί που την γνωρίσαμε, υπερήφανοι για το έργο της και για τα παιδιά της που ανήκουν στο Σωματείο μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει, θα μας λείψει ειλικρινά.”
Οι φωτογραφίες είναι από τη προσωπική της ιστοσελίδα
