Η Κρήτη αποχαιρέτησε σήμερα ένα σπουδαίο ιερέα, τον παπά Σταύρο Καρπαθιωτάκη ο οποίος τόλμησε να κηδέψει το Νίκο Καζαντζάκη κόντρα στις επιταγές της τότε ηγεσίας της Εκκλησίας τον Νοέμβριο του 1957 – Η μαρτυρία της πράξης του πριν από 15 χρόνια
Η Κρήτη σήμερα φόρεσε τα … μαύρα. Όχι, ότι δεν το κάνει τις υπόλοιπες ημέρες. Αλλά σήμερα, είχε ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη. Και αποχαιρέτησε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, τον παπά Σταύρο Καρπαθιωτάκη, τον ιερέα που άφησε την τελευταία του πνοή χθες σε ηλικία 86 ετών και η εξόδιος ακολουθία έγινε σήμερα το μεσημέρι στις 12 στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη Κνωσσού, παρουσία πλήθους κόσμου…
Οσοι τον γνώριζαν, μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για έναν γέροντα σοφό με πολύ αγάπη στις κινήσεις του. Όμως, για πολλά χρόνια κουβάλησε έναν παράξενο σταυρό… Ηταν ο ιερέας που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη. Ηταν ο ιερέας που έφυγε κρυφά από το στρατόπεδο που υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας και παρά την αντίθετη ενημέρωση και απαγόρευση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας στις 5 Νοεμβρίου του 1957 έψαλε την νεκρώσιμη ακολουθία. Γιατί; Το αποκάλυψε 15 χρόνια αργότερα «Ημουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο. Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ’ έναν βαφτισμένο χριστιανό, που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο ή εγκληματικό». Απλά, αυτοί είναι οι παπάδες μας…
Και όπως διαβάζουμε σε άρθρο της Ολγας Νικολαϊδή στην ιστοσελίδα Fosonline.gr « Το ‘σκασα κρυφά από τον στρατό την μέρα της κηδείας. Πήρα αθόρυβα τα ράσα μου και έτρεξα στον Μαρτινέγκο και τον έθαψα. […] Όλοι νόμισαν ότι με έστειλε η εκκλησία να τον κηδέψω. Είχαν δει και τον Μητροπολίτη Ευγένιο στον Άγιο Μηνά. Δεν ήξερε κανείς τι γινόταν στα παρασκήνια! […] Πέρασα από στρατιωτικό δικαστήριο και μπήκα φυλακή για έξι μήνες”.
Πολύ ενδιαφέρον ωστόσο είναι να δει κανείς και τι άλλο είχε ειπωθεί και γραφτεί τότε, από «επίσημα χείλη» – μάλλον λίγο… στεγνωμένα από ένα σίγουρα καθόλου χριστιανικό μίσος- της εκκλησίας :
«Σήμερα η Ελλάς κηδεύει με δημόσιον δαπάνη ποιόν (;) τον υβριστή της εκκλησίας μας . Φρίκη, ούτε ο υπόνομος των Αθηνών δεν θα ανέδιδε τέτοια δυσωδία. Έφτασε η Δευτέρα παρουσία! Το θλιβερότερο: ο Μητροπολίτης Ευγένιος παρόλο που ειδοποιήθηκε αυστηρά από την Ιεραρχία άφησε τον βλάστημο να μπει μέσα σε Χριστιανική εκκλησία και παρέστη στην κηδεία του! Εύγε Άγιε της Κρήτης Μητροπολίτη Ευγένιε! Η εκκλησία της Κρήτης έδωσε εξετάσεις σήμερα και μηδενίστηκε στην συνείδηση της Ορθοδοξίας! Ντροπή σας, χυδαιολόγοι της πίστης μας», έγραφε στο ορθόδοξο περιοδικό «Σπίθα» της Κοζάνης, ο Αυγουστίνος Καντιώτης, ο οποίος διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας από το 1967 έως το 2000.
Με τον άνθρωπο που κατακεραύνωνε ο Καντιώτης, με τον Μητροπολίτη Ευγένιο, μίλησε μερικά χρόνια αργότερα η Χανιώτισσα δημοσιογράφος Ελένη Κατσουλάκη:
-Εγώ τον αγαπούσα πολύ τον Καζαντζάκη. Τον θαύμαζα στα κρυφά. Ξέρετε, η εκκλησία είναι στενοκέφαλη. Δεν μπορούσα να εκφράσω τα πραγματικά μου αισθήματα.. Θα με πετούσαν έξω. Έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία του. Τι πένα είναι αυτή κοπελιά μου; Πιάνει πουλιά στον αέρα! Ο Καζαντζάκης κατά μένα είναι ο πρωτοψάλτης της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η εκκλησία τον παρεξήγησε. Ο Καζαντζάκης ήταν φιλόσοφος και αλληγορικός συγγραφέας.
-Μα η εκκλησία τον αφόρισε!
-Δεν είναι αλήθεια. Ο Καζαντζάκης ποτέ δεν αφορίστηκε, αγαπητή μου. Η Ιερά Σύνοδος τον καταράστηκε και τον αφόρισε και ζήτησε από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα να επικυρώσει τον αφορισμό του. Ο Πατριάρχης πέταξε την αίτηση σ’ ένα συρτάρι και ακόμα εκεί είναι. Ποτέ δεν την υπέγραψε. Όχι μόνο αυτό, αλλά τα βιβλία του Καζαντζάκη στολίζουν και τώρα ακόμα την βιβλιοθήκη του Πατριαρχείου!
Και ξαναγυρνάμε στα λόγια του Σταύρου Καρπαθιωτάκη:
«Οι αρχές και ο στρατός φοβόνταν μεγάλες φασαρίες, γιατί είχε έρθει εκκλησιαστική διαταγή να μην ταφεί ο Καζαντζάκης. Όταν θα το ‘παιρναν χαμπάρι οι Κρητικοί θα έκαναν μεγάλες φασαρίες. Εγώ σαν παπάς ένιωσα πολύ άσχημα. Η συνείδηση μου με πείραζε πολύ. Ήμουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο. Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ’ ένα βαφτισμένο Χριστιανό που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο η εγκληματικό. Όσο αφορά τα βιβλία του δεν είμαι εγώ άξιος να τον κρίνω. […]
Αν τα βιβλία κρίνονται από την απήχησή τους, τότε αυτά του Νίκου Καζαντζάκη, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και κανέναν. Μιλάμε για έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους και περισσότερο μεταφρασμένους παγκοσμίως, συγγραφείς. Όπως και να έχει πιστεύω αξίζει να κλείσει αυτό το κείμενο με δικά του λόγια. Με λόγια του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα- φιλοσόφου που νιώθω ότι «δίψασε και πείνασε την παρουσία του Θεού», πολύ. Και που τελικά, μας κέρασε Θεό και Αγάπη, όσο λίγοι:
Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά.
Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ…
Ο αληθινός Χριστός περπατάει και αγωνίζεται μαζί με τους ανθρώπους.
Είπα στη μυγδαλιά: «Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό». Κι η μυγδαλιά άνθισε.
