Από τον 15ο αιώνα και μετά, περίπου, οι Χωραΐτες, τη μόνη σταθερή χωροταξική πρακτική – πολιτική πλέον – που γνωρίζουμε για την πόλη μας, τη Χώρα, είναι η επέκταση στη θάλασσα!!!… το μπάζωμα!!!!!!
Η αλλοίωση του ιστορικού και πολιτισμικού ιστού, του κοινωνικού περιβάλλοντος και, συνακόλουθα, της οικονομικής δραστηριότητας, στη Χώρα, όπως αναδεικνύονται από τις εικόνες αυτές που απέχουν, από την τρίτη, 300 χρόνια περίπου, είναι αποκαλυπτική.
Σκεφτείτε και τούτο: “Το 1300, σε χροσόβουλλο, μαρτυρείται ο Άγιος Νικόλαος στο Γιαλό (πίσω από το παλιό Δημαρχείο), έξω από τον Μπούργο. Ο Μπούργος τότε, το 1300, δεν βρεχόταν από θάλασσα. Επί Κρίσπων, το πιθανότερο, ενσωματώνεται ο Άγιος Νικόλαος στον Μπούργο, και η πρακτική της επέκτασης στη θάλασσα αρχίζει εκείνη την εποχή, δηλαδή περίπου 150 με 200 χρόνια αργότερα από το 1300.
Στα τέλη του 17ου αιώνα, τέλη του 1600, μαρτυρείται ότι το Νιο Χωριό βρεχόταν από τη θάλασσα! στο Φάραγκα, όπου η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Δηλαδή η Αγία Παρασκευή ήταν κτισμένη σ’ ένα βράχο που βρεχόταν από τη θάλασσα.
Από τον 15ο αιώνα και μετά, περίπου, οι Χωραΐτες, τη μόνη σταθερή χωροταξική πρακτική – πολιτική πλέον – που γνωρίζουμε για την πόλη μας, τη Χώρα, είναι η επέκταση στη θάλασσα!!!… το μπάζωμα!!!!!! Διαρκώς να χαλάμε! Διαρκώς να αλλοιώνουμε! Διαρκώς να καταστρέφουμε! Με ή χωρίς ιούς!
Κείμενο του Κώστα Κατσουρού, ιδρυτής του Ιστορικού Ομίλου Νάξου ΑΡΣόΣ και διευθυντής του περιοδικού Πολιτισμού και Πολιτικής “Φλέα”.
