Πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας και ο Ιάκωβος στο καθήκον.. Με το πιεστικό και καθαρίζει τους δρόμους (Photo)
Οι περισσότεροι από εμάς δεν τον γνωρίζουμε. Έχουμε λόγο άλλωστε;
Για τους περισσότερους είναι ένας ακόμη υπάλληλος του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων που κάνει τη δουλειά του.
Για άλλους είναι αυτό που ακούγεται «ένα ακόμη χρωστούμενο από τις εκλογές»… Και για λίγους «το πολυεργαλείο του δήμου, η λύση για όλα τα προβλήματα»
Για τους επισκέπτες του νησιού, είναι ο “περίεργος” που λίγο μετά τις πέντε το πρωί θα πιάσει … σκούπα και θα επιχειρήσει να καθαρίσει ότι έχουν αφήσει πίσω τους, έτσι ώστε όταν ο ήλιος κάνει την εμφάνισή του, η πόλη της Νάξου να έχει μία καλύτερη όψη και πιο καθαρή σε σχέση με αυτή που άφησαν οι «νυχτερινοί περιπατητές της»…
Η ουσία είναι ότι κάθε μέρα, ο Ιάκωβος είναι εδώ. Και κάνει τη δουλειά του. Ενίοτε με χαμόγελο. Πόσο εύκολο είναι άλλωστε να χαμογελάς στις 5 το πρωί;
Τα καταφέρνει έστω και δύσκολα.
Και δεν σταματάει. Ακόμη και στα δύσκολα. Και έως τώρα τα έχει καταφέρει. Τα χέρια του να είναι καλά όπως λέει και όλα θα τα φέρει βόλτα.
Χαμογελάει όταν βλέπει τους άλλους να πηγαίνουν για ύπνο. Γιατί ξέρει ότι είναι η δική του στιγμή.
Και έχοντας το πιεστικό (και τη σκούπα ή κάποιο άλλο εργαλείο) στο χέρι κάνει τη δουλειά του λες και είναι το δικό του σπίτι και οφείλει να το έχει καθαρό…
Και συνεχίζει..
Μέχρι την ώρα που θα νιώσει τον ήλιο να του χαϊδεύει την πλάτη. Γιατί ξέρει ότι ήρθε η ώρα να «εξαφανιστεί». Και παραδίδει τη χερσαία ζώνη στους πρωινούς της επισκέπτες. Χάνεται στη ρουτίνα του και περιμένει το επόμενο ξημέρωμα για να βγει και πάλι στο δρόμο…
Και δεν είναι ο μόνος έτσι; Είναι οι δεκάδες ανώνυμοι υπάλληλοι του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων που κάνουν τη δουλειά τους.
Και εμείς με χαρακτηριστική ευκολία τους κρίνουμε… Πίνοντας τον καφέ μας.. Γιατί έτσι μας έμαθαν και το συνεχίζουμε…
Και το χειρότερο είναι ότι κρίνουμε αυτά τα παιδιά και όχι εμάς τους ίδιους που επιτρέπουμε να διαιωνίζεται ένα καθεστώς που έπρεπε να το αλλάξουμε χθες…
Απλά ένα μικρό «ευχαριστώ» στον κάθε Ιάκωβο της καθημερινότητας μας τους το οφείλουμε. Κι ας μη το πιστεύουμε.. Δεν μας κοστίζει τίποτα άλλωστε..
