Το τραγούδι του Γιάννης Δελλαρόκα «μας τραγουδούσανε τα πλοία» που είναι αφιερωμένο στους DCV, μία παρέα που έγραψε τη δική της ιστορία στη μουσική σκηνή της Νάξου τη δεκαετία του 80
Κάνοντας μία βόλτα στο διαδίκτυο είναι η αλήθεια ότι μπορείς να ανακαλύψεις αρκετά μαργαριτάρια. Αρκεί όχι μόνο να ξέρεις που να ψάξεις αλλά κυρίως να έχεις τύχη… Και σήμερα είχα τύχη… Έπεσα πάνω στο «Μας τραγουδούσανε τα πλοία» ένα τραγούδι που ερμηνεύει ο Γιάννης Δελλαρόκας, σε στίχους και μουσική του ίδιου ενώ η παραγωγή / ενορχήστρωση έχει γίνει από τον Λίλο Κατσούρη και το βίντεο (μοντάζ) από τον Κώστα Μαθιουλάκη.
Και το τραγούδι αυτό είναι αφιερωμένο στους DCV μία μπάντα που είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του 80 από παιδιά της Νάξου που αγαπούσαν τη μουσική… Ποιοι αποτέλεσαν αυτή τη παρέα; Μα ο Λευτέρης Ελευθερίου, ο Σωτήρης Βλησίδης, ο Σπύρος Παπαδόπουλος και ο Ορφέας Μαυρομάτης. Και βέβαια ο ίδιος ο Γιάννης που έπαιζε μπάσο…
Αυτόματα στο μυαλό μου ήρθε το αγαπημένο μου βιβλίο, «οι παλιοί συμμαθητές» του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ίσως γιατί όλες αυτές οι φωτογραφίες της ζωής μας, μας ακολουθούν και συνθέτουν το παζλ της λέξης και της έννοιας του παλιού συμμαθητή. Βλέπετε οι παλιοί συμμαθητές όπως γράφει και το βιβλίο δεν είναι μόνο τα «παιδιά που πηγαίναμε μαζί τους στην ίδια τάξη, στο ίδιο σχολείο. Είναι όλα τα πρόσωπα που αγαπήσαμε. Τότε που ήμαστε παιδιά, έφηβοι, νέοι. Είναι και δρόμοι και πάρκα και αλάνες και πετροπόλεμοι, είναι και τα παιχνίδια μας. Είναι και τα κλειστά συρτάρια μας. Τα συρτάρια των παιδικών μας χρόνων, γεμάτα από αναμνήσεις…» Και ειδικά τα συρτάρια όταν τα ανοίγεις οι αναμνήσεις ξεπετάγονται και σε γεμίζουν εικόνες, αγάπη, δάκρυα, αλλά και ελπίδα ότι δεν χάθηκε η ανθρωπιά, ο ρομαντισμός, ο έρωτας… Και όλοι τα αγαπάμε αυτά τα συρτάρια. Γιατί μας κάνουν να χτυπάει η καρδιά σε ένα ακανόνιστο τρελό ρυθμό…
Ευχαριστώ Γιάννη για την καρδιά που την έβαλες να χτυπήσει και πάλι. Και κάθε φορά που ανοίγεις το δικό σου συρτάρι να φέρνεις σε όλους εμάς δάκρυα χαράς μέσα από τη μουσική και τους στίχους σου. Και κυρίως να είσαι πάντα δεμένους με τους… παλιούς συμμαθητές της ζωής σου…
