Μεσογειακή φώκια εκβράστηκε νεκρή σήμερα στην παραλία της Αγίας Αννας
Είναι από τις ειδήσεις που πονάνε… Γιατί πολύ απλά μιλάμε για ένα είδος που τελεί υπό εξαφάνιση και είναι κρίμα να χάνεται με τόση … άνεση. Μιλάμε για την είδηση που μας έδωσε ο Σύλλογος Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου όπου όπως αναφέρει μέσω της ιστοσελίδας της στο fb “ Νεαρή νεκρή φώκια, εκβράστηκε το πρωί της Πέμπτης, στην παραλία της Αγ. Άννας. Το θηλαστικό μήκους 1.55 βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη και είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστούν τα αίτια θανάτου….»
Η Μεσογειακή φώκια είναι είδος υπό προστασία και πριν από μερικές ημέρες είχαμε ένα ακόμη άσχημο συμβάν στην Σάμο, όπου ομάδα ερευνητών του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» εντόπισε θανατωμένη νεαρή Μεσογειακή φώκια που πέθανε από έκρηξη δυναμίτη.
Ήταν το δεύτερο περιστατικό θανάτωσης μεσογειακής φώκιας στο Αν. Αιγαίο μέσα σε ένα μήνα και την έκτη μέσα σε 14 μήνες. Σύμφωνα με τη διενεργηθείσα νεκροψία ο θάνατος της φώκιας προκλήθηκε από πνιγμό και εκτεταμένη εσωτερική αιμορραγία, η οποία σύμφωνα με τα διάφορα ευρήματα εκτιμάται ότι οφείλεται σε έκρηξη δυναμίτη. Κάτοικοι της περιοχής είχαν προχωρήσει σε καταγγελία ότι η αλιεία με τη χρήση εκρηκτικών είναι συχνό φαινόμενο και χρόνιο τοπικό πρόβλημα, ενώ αναφέρουν ότι γνωρίζουν ποιοι είναι οι πιθανοί δράστες.
Να σημειώσουμε ότι «οι θάλασσες μας φιλοξενούν τον τελευταίο σημαντικό εναπομείναντα πληθυσμό μεσογειακής φώκιας παγκοσμίως. Περίπου 200 – 250 από τις 450 μεσογειακές φώκιες που έχουν απομείνει, διαβιούν στις ελληνικές θάλασσες. Αυτό αποτελεί μία τεράστια τύχη αλλά ταυτόχρονα και μία μεγάλη ευθύνη. Το είδος αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο, καθώς πρόκειται για το πλέον απειλούμενο με εξαφάνιση θαλάσσιο θηλαστικό στην Ευρώπη και το δεύτερο στην υφήλιο. Για την προστασία της Μεσογειακής φώκιας, η Ελλάδα δεσμεύεται όχι μόνο από πολυάριθμες διεθνείς συμβάσεις, την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία αλλά κυρίως από την ηθική υποχρέωση διαφύλαξης των τελευταίων αυτών θηλαστικών. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι επί σειρά ετών οι εθνικές αρχές θεωρούν ότι η δράση για την προστασία τους εξαντλείται στο πλαίσιο τεχνικών αναφορών, γραφειοκρατικών χειρισμών, καθώς και σε αναποτελεσματικές και κοστοβόρες καμπάνιες και επαναπαύονται με την ψευδή εντύπωση ότι έχουν πράξει τα δέοντα για την επιβίωση και προστασία του είδους.
