Λίγο πριν το … Πάσχα του καλοκαιριού, την εορτή της Παναγίας και η εικόνα του Απόλλωνα είναι το λιγότερο απογοητευτική… Και ο Δήμος εδώ έχει τη μικρότερη δυνατή ευθύνη
Είναι αλήθεια στιγμές που αναρωτιέσαι εάν τελικά αξίζουμε να έχουμε τον τίτλο του «απόγονου» των Ελλήνων. Αυτών που κατασκεύασαν την Ακρόπολη, αυτών που κατέκτησαν τον κόσμο μέσα από τις μοναδικές ανακαλύψεις τους… Αυτών που θεμελίωσαν την μαθηματική σκέψη ή την φιλοσοφία. Το βλέπεις στην καθημερινότητα. Από τον τρόπο που περπατάμε, κινούμαστε στο χώρο, σκεφτόμαστε… Αξίζουμε να λεγόμαστε «Έλληνες;»….
Η σκέψη αυτή έρχεται αυθόρμητα. Στην θέα της εικόνας στην είσοδο του Απόλλωνα της Χώρας Νάξου. Σε ένα χωριό που παλεύει να σταθεί όρθιο. Που έχει να αντιμετωπίσει την φύση και τις καιρικές συνθήκες καθότι απροστάτευτο πλέον… Που έχει να αντιμετωπίσει τον Δήμο που κοιτάζει από μακριά και κάθε επέμβασή του δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία κίνηση ελεημοσύνης. Όπως, η πρόσφατη επέμβαση με μερικά κυβικά μπετόν να κλείσουν οι τρύπες και δη λίγο πριν τον Αύγουστο για να μην έχουν πρόβλημα οι … επισκέπτες. Όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα του οικισμού (του μοναδικού παραθαλάσσιου που έχει διαχρονική παρουσία με έντονη οικιστική ζωή) είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Και γιατί όχι οι ίδιοι οι κάτοικοί του. Και μην πει κανείς ότι στις εικόνες που ανάρτησε ο κος Χωριανόπουλος στην προσωπική του ιστοσελίδα στα social media είναι … γείτονες από άλλα χωριά.
Είναι άνθρωποι που μένουν την καλοκαιρινή περίοδο στον Απόλλωνα. Που έρχονται ως επισκέπτες για να ξεκουραστούν. Και φέρνουν μαζί τους ότι άχρηστο έχουν για να το αφήσουν κληρονομιά στον αγαπημένο τους τόπο. Όπως παλιά οι …εφοπλιστές. Που στα πατρογονικά τους χώματα δώριζαν χρήματα για να κατασκευαστούν σχολεία, νοσοκομεία ή γέφυρες… Σήμερα, αφήνουμε χαλασμένα πλυντήρια και τηλεοράσεις… Και απλά τα πετάμε… Σε χώρους που υποτίθεται έχουν οριοθετηθεί από το Δήμο ή την κοινότητα ώστε να γίνεται ρίψη απορριμμάτων. Όχι όμως άχρηστων υλικών.
Και το σκεπτικό ότι τα έβαλαν στο αυτοκίνητό τους για να τα φέρουν από την Αθήνα στη Νάξο και να τα πετάξουν στον Απόλλωνα κάνει τις σκέψεις ακόμη πιο τρομακτικές… Εκτός κι εάν προχώρησαν σε ανακαίνιση ομαδική σπιτιών στον Απόλλωνα και απλά έριξαν τα άχρηστα υλικά στο δρόμο. Και πάλι δεν δικαιολογούνται…
Και αυτό είναι το πρόβλημα,,, Η αδιαφορία μας για το περιβάλλον. Για την επόμενη ημέρα. Πιστεύει κανείς ότι εάν οι ξένοι δουν αυτή την εικόνα στην είσοδο του οικισμού θα επιστρέψουν και του χρόνου; Πιστεύει κανείς ότι αυτά τα άχρηστα υλικά θα χαθούν μόνα τους; Η πιστεύει κανείς ότι ο Δήμος δεν έχει τι να κάνει παρά να τρέχει πίσω από τον καθένα μας και να μαζεύει τα άχρηστά μας;
Εάν δεν αποκτήσουμε παιδεία, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αποκτήσουν και το Δήμο που μας αξίζει, τους πολιτικούς που μας αρμόζουν… “όμοιος ομοίω αεί πελάζει…. έλεγαν οι αρχαίοι… Και δεν είχαν άδικο. Όλα ξεκινούν και καταλήγουν σε εμάς… Και ο καθρέπτης κάθε πρωί δείχνει όχι μόνο ποιοι είμαστε αλλά κυρίως και ποιοι μας κυβερνούν. Στη ψυχή , στο μυαλό και στο σώμα…
