Μεγάλη κουβέντα γίνεται για τα πεζοδρόμια και την ανάγκη δημιουργίας τους στην Νάξο – Από χθες και επίσημα έχουμε πεζοδρόμιο (νέας γενιάς) στο δρόμο προς τον Αγιο Γεώργιο
Είναι από τις εικόνες που βλέπεις και λες «τώρα να πανηγυρίσω ή να κλάψω;» Βλέπεις ένα πεζοδρόμιο… Στο δρόμο προς τον Άγιο Γεώργιο της Νάξου, στην οδό Αριστείδη Πρωτοπαπαδάκη. Και σκέφτεσαι… «Έχουμε επιτέλους πεζοδρόμιο». Ναι. Έχουμε
Αλλά γιατί να θεωρείται είδηση ότι έχουμε πεζοδρόμιο; Και μάλιστα κανονικό έτσι. Όχι με πορτοκαλί κολωνάκια. Όχι με ανύψωση επιπέδου. Αλλά ένα κανονικό πεζοδρόμιο όπως ταιριάζει σε ένα μία νησιωτική πολιτεία. Ασβεστωμένο, με την πετρούλα του και με τις σφαίρες του τις μαρμάρινες…
Εντάξει εάν το έβλεπε Γερμανός πολιτικός θα άρχιζε τα περί … μνημονίου και αλόγιστης χρήσης καθότι το μάρμαρο στη Γερμανία είναι πανάκριβο, αλλά εδώ είμαστε Νάξος. Και το μάρμαρο είναι περισσότερο από την πέτρα…
Όμως, η ουσία παραμένει: 2018 και αποτελεί είδηση το γεγονός ότι ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων έφτιαξε ένα πεζοδρόμιο. Με όλες τις σχετικές αδειοδοτήσεις και προδιαγραφές και είναι πανέμορφο.
Και σίγουρα θέλουμε και άλλα. Ξέρετε με κάτι τέτοια ανοίγει η όρεξη. Να φύγουν επιτέλους τα κολωνάκια. Να αποκτήσει χρώμα και σωστή εικόνα η πόλη. Και κυρίως οι επισκέπτες να προχωρούν με ασφάλεια…
Βλέπετε, τις λεπτομέρειες. Ότι ο δρόμος διατηρεί το πλάτος του (περίπου 3.5 μέτρα). Ότι οι επισκέπτες έχουν την άνεση να περπατούν χωρίς να κοιτάζουν δεξιά ή αριστερά.
Η πόλη πρέπει να γίνει φιλική για τους πολίτες. Και αυτό είναι ένα μικρό βήμα. Βήμα όμως κι αυτό είναι που μετράει. Αυτονόητο για κάποιους, είδηση για κάποιους άλλους. Αλλά κρατάμε το πρώτο βήμα. Και ελπίζουμε ότι θα υπάρξουν κι άλλα. Και θα σβήσουν σιγά σιγά όλες εκείνες οι εικόνες που μας έκαναν να … πυροβολούμε τους τοπικούς άρχοντες.
