Πέθανε ήσυχα… Ο πλέον γοητευτικός άσχημος του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό σε ηλικία 88 ετών απλά σήμερα δεν ξύπνησε…. Και οι φίλοι του κινηματογράφου του λένε “αντίο”
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών ο θρυλικός Γάλλος ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό, μία από τις πιο εμβληματικές μορφές στην ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου. Το ιερό τέρας του γαλλικού κινηματογράφου, απεβίωσε σήμερα στην κατοικία του στο Παρίσι σε ηλικία 88 ετών, δήλωσε ο δικηγόρος του στο AFP. «Ήταν πολύ κουρασμένος εδώ και κάποιο καιρό. Πέθανε ήσυχα», πρόσθεσε ο Μισέλ Γκοντέστ.
Με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα του, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ξεκίνησε την καριέρα του το 1957 παίζοντας μικρούς ρόλους σε γαλλικές ταινίες της εποχής και βρέθηκε στην αντίπερα όχθη από τον υπερβολικά όμορφο Αλέν Ντελόν, με τους κριτικούς να χαρακτηρίζουν τον Μπελμοντό “γοητευτικά άσχημο” – αν και πολλές θαυμάστριές του και μη, θα διαφωνούσαν με αυτό.
Γεννημένος στις 9 Απριλίου 1933, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό συνδέθηκε αρχικά με το γαλλικό Νέο Κύμα (Νουβέλ βαγκ) της δεκαετίας του 1960. Πέρασε βέβαια από χίλια κύματα… Ξεκίνησε με τον αθλητισμό γιατί με το σχολείο δεν τα πήγαινε καλά… Το πάθος του ήταν το μποξ και το ποδόσφαιρο, αποφασίζοντας μάλιστα να γίνει πυγμάχος. Στη σύντομη καριέρα του ήταν αήττητος. Το ντεμπούτο του το έκανε το 1949 βγάζοντας νοκάουτ τον αντίπαλό του από τον πρώτο γύρο, αν και την επόμενη κιόλας χρονιά, συνειδητοποιώντας τις θυσίες που έπρεπε να κάνει για να γίνει επαγγελματίας, τα παράτησε.
Και έτσι βρέθηκε στην Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού και αποφοιτώντας το 1956 βρήκε αμέσως δουλειά στο σινεμά, σύμφωνα με την wikipedia. Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη απογειώνεται το 1960, όταν και αναδείχθηκε σε διεθνή αστέρα μέσω της θρυλικής ταινίας του Γάλλου σκηνοθέτη Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, «Με κομμένη την ανάσα» («À bout de souffle» ή «Breathless»).
Η ταινία αυτή υπήρξε το σημείο εκκίνησης για την πιο λαμπρή δεκαετία της κινηματογραφικής του πορείας, σπουδαιότερος σταθμός της οποίας υπήρξε η προαναφερθείσα συνεργασία του με τον Γκοντάρ σε ταινίες όπως το θεότρελο «Ο Τρελός Πιερό» («Pierrot le Fou») του 1965 και το «Η κυρία θέλει έρωτα» («Une femme est une femme» ή «A Woman Is a Woman») του 1961, συνεργασία που τον ανέδειξε στην ίσως πιο χαρακτηριστική ανδρική φιγούρα του λεγόμενου «νέου κύματος» («nouvelle vague») του γαλλικού σινεμά.
Μεγάλο κεφάλαιο της καριέρας του υπήρξαν και οι περισσότερο «περιπετειώδεις» ρόλοι του, οι οποίοι αρχικά συνυπήρξαν με τους περισσότερο «καλλιτεχνικούς» κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 και τελικώς, με τα χρόνια, κυριάρχησαν στο υποκριτικό ρεπερτόριο του. Οι ρόλοι αυτοί ξεκινούν από ατμοσφαιρικά φιλμ νουάρ των πρώιμων ’60s, όπως το κλασικό «Les Doulos» («The Finger Man») του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ (1963), και φτάνουν μέχρι περιπέτειες που «έσπασαν» τα ταμεία, όπως το θρυλικό «Ο τυχοδιώκτης του Ρίο» («That Man from Rio») του 1964 και το κλασικό «Borsalino» του 1970, στο οποίο συμπρωταγωνίστησε μαζί με τον άλλο «γόη» του γαλλικού (και παγκόσμιου) κινηματογράφου, Αλέν Ντελόν.
Με πληροφορίες από τη σελίδα kathimerini.gr
