Η Ελευθερία Ψυχογιού από την Αμοργό μέσα από τη σελίδα της δηλώνει «θυμωμένη» και ντρέπεται με τις αποφάσεις της Κυβέρνησης που συρρικνώνουν τα νησιά με τις … οριζόντιες αποφάσεις τους όσον αφορά την εκπαίδευση
« Δεν έχουμε πολυκαταστήματα στα νησιά μας. Είναι αδιάφορο για την καθημερινότητα των περισσότερων νησιωτών το αν θα ανοίξουν. Ένα μαγαζί με ρούχα έχει όλη η Αμοργός κι αυτό αν το ρωτούσατε αυτήν που το έχει, να ανοίξει το μαγαζί της ή τα σχολεία κι οι αθλητικές δραστηριότητες, θα έλεγε το δεύτερο. Έναν βράχο έχουμε που όσο τον αγαπάμε ανθίζει. Ανθίζει κυρίως γιατί υπάρχουν ακόμη τα παιδιά μας…».
Η φωνή του νησιώτη… Η φωνή μίας νησιώτισσας που βλέπει τα σχολεία κλειστά για ένα ακόμη μήνα. Που δηλώνει θυμωμένη από τις κυβερνητικές αποφάσεις που αδιαφορούν για την νησιωτικότητα… Ο λόγος για την Ελευθερία Ψυχογιού, ένα από τα πιο δυναμικά μέλη της τοπικής κοινωνίας στην Αμοργό που μας μεταφέρει μέσα από τη σελίδα της, στα social media σκέψεις και συναισθήματα…
« Δεν σκέφτονται να ανοίξουν τα Γυμνάσια και τα Λύκεια σε μικρά νησιά που δεν έχουμε κρούσματα. Δεν σκέφτονται να ανοίξουν τα σχολεία της Β/Θμιας με λίγα παιδιά. Επί παραδείγματι το ΕΠΑΛ Αμοργού, όλες οι τάξεις, όλα τα τμήματα, είναι περίπου όσο ένα τμήμα στην Αθήνα. Όλοι οι μαθητές του ΕΠΑΛ σε όλες τις τάξεις, όλα τα τμήματα είναι αριθμητικά λιγότεροι από τους επιβάτες ενός λεωφορείου στην Αθήνα.
Τα σχολεία της Β/Θμιας στην Αμοργό, στο Κουφονήσι , στην Δονούσα και αλλού, ΓΙΑΤΙ θα πρέπει να είναι κλειστά; Η νησιωτικότητα που υπογραμμίζεται στο Σύνταγμα αν δεν ισχύει τουλάχιστον προς όφελος των παιδιών ακυρώνεται. Θυμώνω και ντρέπομαι!
Θυμώνω όταν οι αποφάσεις οδηγούν στην συρρίκνωση της νησιωτικότητας και κυρίως τάσσεται ενάντια στα εκπαιδευτικά δικαιώματα παιδιών σε νησιά. Ντρέπομαι γιατί δεν μπορώ να δώσω ακόμη μια λογική απάντηση στα παιδιά μας.
Ντρέπομαι για λογαριασμό κάποιων που δεν σκέφτονται, αφού αυτοί δεν είναι ικανοί ούτε να ντραπούν για τις αποφάσεις τους και απαξιώνουν τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των παιδιών στα νησιά και την συρρίκνωση της νησιωτικότητας μας.
Δεν έχουμε πολυκαταστήματα στα νησιά μας. Είναι αδιάφορο για την καθημερινότητα των περισσότερων νησιωτών το αν θα ανοίξουν. Ένα μαγαζί με ρούχα έχει όλη η Αμοργός κι αυτό αν το ρωτούσατε αυτήν που το έχει, να ανοίξει το μαγαζί της ή τα σχολεία κι οι αθλητικές δραστηριότητες, θα έλεγε το δεύτερο. Έναν βράχο έχουμε που όσο τον αγαπάμε ανθίζει. Ανθίζει κυρίως γιατί υπάρχουν ακόμη τα παιδιά μας.
Παιδιά που τους λείπει η λειτουργία του σχολείου τους και κάποιες δραστηριότητες.
Παιδιά που αν υποστηρίξουμε την λειτουργία των σχολείων τους, αύριο θα ρθουν πάλι σ’ αυτόν το βράχο και στα νησιά μας θα ανθίζουν δεκάδες νεανικά χαμόγελα, με ελπιδοφόρα όνειρα.
Εμείς δικαιούμαστε να γεράσουμε κάποια στιγμή. Δεν δικαιούμαστε να αφήνουμε το νησί να γερνά, προδίνοντας τα παιδιά του, τα παιδιά μας κι αυτόν τον βράχο που για να έχει ζωή, μέλλον και ύπαρξη τα χρειάζεται.
Όσο απαξιώνουμε ή σιωπούμε για τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των παιδιών μας τα διώχνουμε μακριά. Αυτό δεν είναι μόνο ντροπή, είναι εγκληματική ενέργεια για το μέλλον κάθε νησιωτικής κοινωνίας»
