Η Ελευθερία Ψυχογιού κάνει έναν πρώτο απολογισμό του 1ου “Αλώνι Φεστιβάλ” που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αμοργό …
Έκλεισε το 1ο “Αλώνι Φεστιβάλ” στην Αμοργό, με ένα τόσο ωραίο φεγγάρι…! Τόσο στοργικά κι αγαπησιάρικα στρογγυλό, σαν τους κυκλικούς νησιώτικους χορούς μας.
Έρχονται λοιπόν σε τούτο τον ευλογημένο τόπο κάποιοι άνθρωποι τρυφεροί, φωτεινοί όπως η Ματούλα Ζαμάνη. Τον αφουγκράζονται. Τον τραγουδάνε.Τους παίρνει και τον παίρνουν αγάλια και πάμε. Πάμε να αλωνέψουμε όνείρατα και ελπίδες.
Αρθρο της Ελευθερίας Ψυχογιού
Πήγαν να φυτρώσουν έναν σπόρο αγάπης και πολιτισμού, αλληλοεπιδρώντας με τους ανθρώπους του νησιού, κάνοντας τους όλους συμμέτοχους στο όνειρο και στην ελπίδα. Ο ανιψιός μου ο μικρός, (ετών 6) ήρθε σήμερα στο σπίτι με μια κούκλα από το κουκλοθέατρο.
Όπως και σ’ όλα τ΄ αλλά εργαστήρια, έτσι και σε αυτό που αφορούσε μικρά παιδιά, δεν είδαν απλά μια παράσταση. Συμμετείχαν σ’ αυτή. Ο πολιτισμός είναι κυρίως συμμετοχή. Έφτιαξαν τις κούκλες τους και τις έχουν και θα τις έχουν στα χεράκια τους, για να παίζουν μελλούμενα σενάρια.
Φαντασιώνονται ένα άλλο κόσμο. Οι κούκλες στα χεράκια τους λένε μόνο ωραίες ιστορίες για τα μελλούμενα, με τη φωνή των παιδιών, που τις κρατούν και θα τις κρατούν ως φυλακτό για να διαλαλούν την δική τους φωνή και τα δικά τους όνειρα.
Τα λαούτα και τα βιολιά του νησιού μέσα από το φεστιβάλ έμαθαν κάτι παραπάνω, αυτό το παραπάνω που χρειάζεται για να ανθίζει το καλύτερο.
Ο πολιτισμός έχει πάντα μια αφοπλιστική ευγένεια. Ο πολιτισμός είναι πάντα κόντρα στον φασισμό. Η παρουσία της Μάγδας Φύσσα και της δικηγόρου της Χρύσας Παπαδοπούλου στο πλαίσια του φεστιβάλ , δεν ήταν απλά ένα όμορφο διάλυμα. Για μένα είναι ο πολιτισμός που θέλω!
Είναι να έρχεται ο ανιψιός ο μεγάλος (15 ετών) Γιώργος Ψυχογυιός να την νοιώθει ΜΑΝΑ του και να την περιμένει στα Κατάπολα για να μιλήσει και με άλλα παιδιά. Τον έψαχνε κι η Μάγδα σε όλο το λιμάνι.
Κάποιο πρόβλημα υπήρξε με την επικοινωνία… Εδώ είμαστε θα βρεθούμε ΠΑΛΙ! Η αντιμετώπιση του φασισμού με μοχλό τον πολιτισμό, για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να συντελεστεί , με την υιοθέτηση νέων παραγωγικών προτύπων.
Η ανάπτυξη θα βασίζεται στη διεύρυνση και την αξιοποίηση πολιτιστικών αναφορών, προσφοράς και πολιτιστικής παραγωγής, όχι με την έννοια του «προϊόντος», αλλά με την πολιτιστική διάσταση της συμμετοχής των ανθρώπων στη διαμόρφωση μιας νέας ποιότητας ζωής. Είναι αυτή η αφοπλιστική ποιότητα της ουσιαστικής αγάπης, που (όπως έχω ξαναπεί) ΔΕΝ έχει “μα και μου.”
Έχει μόνο ΜΑ-ΚΙΑ, για την Μα-τούλα, τη Μά-γδα, την Μά-τα και για πολλούς άλλους που για οικονομία χώρου δεν αναφέρω.
Ένας ακόμη όμορφος σπόρος φύτρωσε πάλι στην Αμοργό! Τον έφερε η Ματουλα Ζαμάνη, τον πότισε κυρίως η Μάτα Λαμπροπούλου Και είμαστε πολλοί που θα τον φροντίζουμε για να ανθίσει και του χρόνου και κάθε χρόνο. Θα τον φροντίσει κι ο τόπος όπως φροντίζει ότι ανθίζει στον βράχο, ανάμεσα στα σκαλιά, ακόμα και στα τσιμέντα. Κάπως έτσι ραγίζουν και τα τσιμέντα.
Τα αλώνια έχουν κόπο για να βγει ο καρπός. Τα πολιτιστικό «Αλώνι» έχει ιδρώτα για να φυτρώσουν σπόροι, αγάπης, τρυφερότητας, δημιουργίας, φαντασίας. Κάτι τέτοιοι σπόροι κάνουν την ζωή να μην είναι στέρφα και να γεννοβολά ομορφιές!
Υ.Γ: Ακούστηκε στην συναυλία της Ματούλας απόσπασμα από την «Αγάπη» . Ενός θεατρικού βλαστού, που ο Γιάννης Σιούτης κι ο “Pedro Sou Rouks” καλλιέργησαν σε άνυδρους καιρούς και φύτρωσε η Αγάπη για το θέατρο στην Αμοργό. Αυτόν τον υπέροχό σπόρο που βάλατε ΟΛΟΙ εσείς, (σ.σ. τα μέλη των Νομάδες Artcore της Αμοργού, κάποιοι τον φροντίζουν με πείσμα, με τρυφερότητα, γίνεται ΖΩΗ και μέσα στην μοσχοβολιά της, υπάρχετε, διότι η αγάπη δεν έχει τόπο, ούτε και χρόνο.
Έχει τρόπο και ψυχή βαθιά…! Chrissa Deligianni, Iannis Sioutis Pedro Sou Rouks Samson Fytros Όλοι έχουμε ακόμη άμμο στα μαλλιά από την πρώτη μέρα του φεστιβάλ με το πάρτυ στην Κολοταρίτισσα και εσάς στην καρδιά μας.
Δεν φεύγει η άμμος, σαν την ονειρόσκονη του φεγγαριού, όπως η ανάσα της απεραντοσύνη, της θάλασσας…. όπως τα δάκρυα που σας αποχαιρετούσαν τα μάτια μας, για να φυτρώσει κάτι άλλο έστω κι αλλου, όπως η Mατούλα Ζαμάνη που τραγουδάει στην φλέβα μας και κάνει τον νου μας ευτυχώς, ένα πανέμορφο αληταριό να δραπετεύει από κάθε ασχήμια και όλο αυτό μας φέρνει πολύ κοντά. Διότι η υπόσταση εκμηδενίζει την απόσταση και με κάποιους έχουμε ένα τεράστιο ΜΑΖΙ!
Φωτογραφοι οι Κωνσταντίνα Γιασεμίδου και Μάριος Λόλος
