@ Ο Δήμος Αμοργού να καλύψει τα έξοδα της κηδείας του εκλιπόντος.

@ Εκ μέρους του Δήμου να αποχαιρετήσει τον εκλιπόντα ο Δήμαρχος ή ο αντικαταστάτης που θα οριστεί από τον ίδιο.

@ Να κατατεθεί στεφάνι στην σορό του κ. Γαβρά, εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου και του προσωπικού του Δήμου.

@ Να υποβάλει ο Δήμος τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια του εκλιπόντος.

@ Να ονοματοδοθεί η αίθουσα που στεγάζει την αρχειακή συλλογή σε Αίθουσα Μάρκου Γαβρά.

@ Να κυματίσει η σημαία του Δήμου μεσίστια σαν ένδειξη πένθους την ημέρα της κηδείας του.

@ Να παραμείνει ο Δήμος κλειστός κατά την ημέρα της κηδείας του.

@ Να δημοσιευτεί το παρόν στον τύπο και στην ιστοσελίδα του Δήμου.

«Ο Μάρκος Γαβράς, ο προϊστάμενος του Δήμου μας, ο ληξίαρχος, ο θεματοφύλακας της Παράδοσης και του Πολιτισμού μας, ο φωτισμένος κούρος της Αμοργού έφυγε νικητής και από αυτήν την μάχη. Αποχαιρέτησε τον εφήμερο κόσμο με βασιλικό και τραγούδι έχοντας στο πλευρό του τους άξιους συνεχιστές του, τα αγόρια του και στην σκέψη την αγαπημένη του μούσα, την σύζυγό του Μαρία. Μας αποχαιρέτησε μοιράζοντας χριστουγεννιάτικες ευχές:

όπως απάνω στα βουνά

δεν λιώνουνε τα χιόνια

έτσι να ζήσετε και σεις

Χρόνια Πολλά Αιώνια

Αθάνατη αμοργιανή ψυχή ήσουν και θα είσαι αιώνια ΦΩΤΟΔΟΤΗΣ…»

Να σημειωθεί – όπως βλέπετε και στη σχετική φωτογραφία – ότι το Περιοδικό ” Το Κάστρο της Αμοργού” προχώρησε άμεσα σε αλλαγή πρωτοσέλιδου και ενόψει της έκδοσης του τεύχους Ιανουαρίου έχει αφιέρωμα στον Μάρκο Γαβρά σημειώνοντας “ Θλιβερή αλλά απαραίτητη προσαρμογή.. Μάρκο μας έκανες όλους φτωχότερους…”

“Σαν κερί που λάμπει”

Ενώ και η Ελευθερία Ψυχογιού μέσα από τη σελίδα της στα social media θα αποχαιρετήσει με τον δικό της τρόπο τον Μάρκο …   “Ο Μάρκος Γαβράς «ήταν μια παρουσία σαν τα κεριά που λάμπουνε μέσα στην εκκλησία!», για την Αμοργό, τον δήμο μας, το ιστορικό αρχείο, την παραδοσιακή μουσική. Μάρκο μου, η γη που θα σε δεχτεί πρέπει να τραγουδήσει, να βρει τον ήχο της πιο σπαρακτικής νότας μι από το βιολί σου, διότι εσύ τραγούδησες τα πλάσματα που την πατούν και δεν ήσουν «άχθος αρούρης» αλλά πνοή δημιουργικής ζωής.

Η ανάμνησή σου θα είναι πάντα θετική, στιβαρή, ζωογόνος, όπως η αρχοντική, διακριτική αλλά καίρια χρήσιμη παρουσία σου στη ζωή του τόπου μας, στον λαϊκό πολιτισμό και την ιστορία της Αμοργού που διακόνησες με ευθύνη. Εξηγούσες με τον μοναδικό δικό σου αναντικατάστατο τρόπο και την γνώση στα παιδιά των σχολείων της Αμοργού την αξία του τόπου μας. Ο γρήγορος χαμός σου ράγισε τις καρδιές όλων μας.

Όπως λέει κι ένα παραδοσιακό κυκλαδίτικο μοιρολόι, από κείνα που αγαπούσες τόσο πολύ:
«Κρίμα μες στο χώμα να μπεις.
Που κι αποθαμένος λάμπεις!»
Τα αποτυπώματα σου ανεξίτηλα θα σε κρατούν για πάντα ζωντανό κι αιώνιο. Το φως σου δεν θα σβήσει ποτε!
Θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένεια σου”.