Το ξέγνοιαστο βράδυ που πέρασε το περασμένο Σάββατο η κα Ειρήνη χάρη στην θεατρική παράσταση «Γκρουπ Θέραπι» με την υπογραφή του ερασιτεχνικού θιάσου «Ο Σουρής»
Η κυρία Ειρήνη βάδιζε με δυσκολία στηριζόμενη στο μπαστούνι που είχε γίνει πια αχώριστος φίλος της τα τελευταία δυο χρόνια. Οι πόνοι στα πόδια τη δυσκόλευαν πολύ και ακόμα και οι μικρές αποστάσεις για εκείνη φάνταζαν σαν Μαραθώνιος…
Της Μαρίας Τσακωνιάτη
«- Τι τα θέλω εγώ τα Θέατρα;;» μονολογούσε καθώς κατευθυνόταν προς το Αμφιθέατρο του Δήμου. «Εγώ δεν μπορώ να σύρω τα πόδια μου, η έξοδος με μάρανε…»
Η επιμονή της κόρης της όμως δεν της άφησε και πολλά περιθώρια διαπραγματεύσεων.
Ήρθε ένας εξαιρετικός Θίασος από τη Σύρο (σ.σ. ο ερασιτεχνικός σύλλογος «Ο Σουρής» που γιόρτασε φέτος τα 40 χρόνια ζωής με περισσότερες από 50 διαφορετικές παραστάσεις), της είπε, και οι πληροφορίες λένε ότι ανεβάζουν μια πολύ καλή κωμωδία. «Θα πάμε οπωσδήποτε. Δεν δέχομαι καμία αντίρρηση».
Κι έτσι η κυρία Ειρήνη βρέθηκε το βραδάκι του Σαββάτου στο Αμφιθέατρο του Δήμου να περιμένει το άνοιγμα της αυλαίας για ένα «Γκρούπ Θέραπι» που έμελε να της μείνει αξέχαστο.
Γιατί γέλασε με την ψυχή της, γιατί για δυο ώρες δεν πονούσε και δεν σκεφτόταν τίποτα από τα αγκάθια της καθημερινότητας.
Απλά παρακολούθησε επί σκηνής έξι διαφορετικοί χαραχτήρες, ο καθένας με τους δικούς του ψυχαναγκασμούς να συνυπάρχουν για λίγο, περιμένοντας έναν ψυχίατρο που ,καθόλου τυχαία, δεν εμφανίστηκε ποτέ…
Και είδε πώς αυτοί οι ξένοι μεταξύ τους άνθρωποι, ανακάλυψαν μέσα από εντάσεις και προσωπικές υπερβάσεις, ότι η μοιρασμένη αγάπη μπορεί να ξεκλειδώσει την ψυχή και να ελευθερώσει το πνεύμα.
Κι έτσι εκείνο το βράδυ η κυρία Ειρήνη έφυγε από το Θέατρο παίρνοντας μαζί της ένα χαμόγελο, και την επιβεβαίωση ότι τελικά η αγάπη παραμονεύει παντού…
Υ.γ. Το άρθρο βασίζεται σε αληθινό περιστατικό
