Στη Μαρίνα ο νέος αναγνώστης θα συναντήσει τις ίδιες ανασφάλειες κι ανησυχίες κι ο μεγαλύτερος θα βρει κομμάτια από τον εαυτό του και θα νοσταλγήσει τη νιότη του, εκείνα τα φωτεινά καλοκαίρια στο νησί, τα εφηβικά καρδιοχτύπια, τις νύχτες που μύριζαν γιασεμί
Κυκλάδες. Ασβεστωμένες καθαρές αυλές με γεράνια και βασιλικούς. Σκιερές πλατείες, ξωκλήσια, πανηγύρια, βαρυφορτωμένες συκιές, δροσερές λεμονάδες, παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού, νησιώτικοι μεζέδες ζωντανεύουν εικόνες από το αγαπημένο αιγαιοπελαγίτικο τοπίο κι αποτελούν το φόντο μέσα στο οποίο δρουν οι ήρωες του μυθιστορήματος. Η αγαπημένη τοπιογραφία του Οδυσσέα Ελύτη, με το φλογερό ελληνικό ήλιο και τα λαξευμένα απ’ την αρμύρα βράχια, αποτελούν τον καμβά των καλοκαιριών της ηρωίδας που διαδέχονται το ένα το άλλο και την ενηλικιώνουν, την ωριμάζουν συναισθηματικά, την πονούν και τελικά τη λυτρώνουν. Η Μαρίνα αποζητά τον εαυτό της και τον απόλυτο έρωτα και στην αγωνιώδη αυτή πορεία τη συντροφεύουν οι γονείς της, η γιαγιά Ελένη, ο απροσάρμοστος Ζάχος, η καρτερική Ουρανία, ο γοητευτικός Φίλιππος, ο μυστηριώδης Αύγουστος…
Αύγουστος. Ο μήνας. Το καλοκαίρι. Η φαντασίωση. Το σύμβολο. Η ελευθερία. Ο Έρωτας.
Και οίνος. Το κρασί. Το μεθύσι.
Κι όλο μαζί η κατάφαση για τη ζωή, ο έρωτας για το φως και τη θάλασσα, για τα ελληνικά νησιά.
Στη Μαρίνα ο νέος αναγνώστης θα συναντήσει τις ίδιες ανασφάλειες κι ανησυχίες κι ο μεγαλύτερος θα βρει κομμάτια από τον εαυτό του και θα νοσταλγήσει τη νιότη του, εκείνα τα φωτεινά καλοκαίρια στο νησί, τα εφηβικά καρδιοχτύπια, τις νύχτες που μύριζαν γιασεμί. Μέσα από το δράμα και την κωμωδία που διαπερνούν τα κεφάλαια απ’ άκρη σ’ άκρη, το ρεαλισμό και την ουτοπία, τον πεζό λόγο και την ποιητική ματιά και εντέλει την ηθογραφία η ηρωίδα, γεμάτη δίψα για τη ζωή αλλά και ανασφάλειες οδεύει ασταθώς, στραβοπατώντας, στην πορεία για την αναζήτηση της ταυτότητάς της με πυξίδα τα όνειρά της. Από το εναρκτήριο κεφάλαιο στο οποίο αναρωτιέται «πόσο να κρατάει άραγε η ευτυχία» μέχρι το τελικό που καταλήγει στο ότι «Οι ζωές των ανθρώπων είναι γεμάτες μυστήριο, που χάνεται στην προσπάθεια να τις ορίσεις» ξεδιπλώνεται η στοχαστική –ενίοτε και φιλοσοφική- διάσταση του μυθιστορήματος, το οποίο -σαν δροσερό αυγουστιάτικο μελτέμι- απευθύνεται στους απανταχού λάτρεις του καλοκαιριο
