Η Βιβλιοθήκη «Νίκος Γλέζος» αποτελεί όαση πολιτισμού στην Απείρανθο λόγω του πλούτου των βιβλίων που διαθέτει – Κάθε Τρίτη όμως αποκτά ζωή με παιδικές φωνές να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο αφήνοντας για λίγο την …καθημερινότητα του διαδικτύου και ανακαλύπτοντας τη μαγεία του βιβλίου και του παιχνιδιού
“Θυμάμαι. Ήμασταν μικρά παιδιά. Μόλις είχαμε φύγει απ το χωριό. Ζούσαμε και σπουδάζαμε στην
Αθήνα. Ότι βλέπαμε τότε στην μεγάλη πολιτεία, που έλειπε απ το χωριουδάκι μας, λαχταρούσαμε να τ αποκτήσει και τ Απεράθου.
Ότι θαυμαστό και να βλέπαμε τριγύρω μας, δεν μας έσβηνε την ανάμνηση από το μικρό, το φτωχό χωριό μας. Η σύγκριση δεν σκότωνε την αγάπη μας. Αντίθετα την κραταίωνε και την γιγάντωνε. Και γεννούσε την επιθυμία κείνα που βλέπαμε να γίνουν κτήμα και για τους χωριανούς μας. Πρωτ’ ονειρευτήκαμε να γίνει το Σκολειουδάκι ένα κανονικό, πραγματικό Σχολείο. Οι απόδημοι Απεραθίτες πρόστρεξαν και σήμερα το χωριό μας έχει το Σχολείο του. Ένα από τα μεγάλα μας όνειρα ήταν αν αποκτήσει το χωριό μας και Βιβλιοθήκη. Και γιατί όχι;
Το βιβλίο είναι απαραίτητο στοιχείο ζωής, προόδου, πολιτισμού, Αστείρευτη πηγή φωτός.“
Τα λόγια του Μανώλη Γλέζου στα εγκαίνια της βιβλιοθήκης (20 Ιανουαρίου 1965) που φέρει το όνομα του αδερφού του Νίκου Νικ Γλέζου.
Από τότε πέρασαν δεκαετίες…. Και τα βιβλία άρχισαν να έρχονται το ένα μετά το άλλο. Φορτηγά ολάκερα θα λέγαμε… Από τους 575 τόμους που είχε την ημέρα των εγκαινίων της, έφτασε σήμερα να έχει περισσότερους από 26.000 τόμους βιβλίων εκ των οποίων οι 16.000 είναι τοποθετημένοι στο βιβλιοστάσιο του Πολιτιστικού Κέντρου και οι 10.000 στοιβαγμένοι σε χάρτινες κούτες της υπόγειας αποθήκης του…
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν παράγει έργο… Με την βοήθεια της Γεωργίας Κώτσου, που εργάζεται στην Βιβλιοθήκη υπάρχει καθημερινή λειτουργία ενώ διοργανώνονται και δράσεις που έχουν σχέση με τα παιδιά. Η συνεργασία άλλωστε με το Δημοτικό Σχολείο του χωριού είναι αγαστή και αυτό αποδεικνύεται και από την σημερινή ανάρτηση της Γαλήνη Μπαρδάνη που μας ταξιδεύει σε έναν ξεχωριστό όμορφο κόσμο, αυτόν της λογοτεχνίας… Αυτόν όπου οι μικροί μαθαίνουν εμπειρικά και …μυρίζοντας τα βιβλία την σπουδαιότητά τους και όχι απλά μέσα από ένα tablet…
Αξίζει να το διαβάσετε…
«Η βιβλιοθήκη του χωριού μου. Η βιβλιοθήκη από την οποία δανειζόμασταν βιβλία σαν παιδιά, που ψάχναμε πληροφορίες από τις εγκυκλοπαίδειες και πάντα μας δυσκόλευε το Κ και το Μ γιατί συνήθως ήταν σε δυό τόμους. Εκείνη που στα τραπέζια της είναι χαραγμένα άπειρα μονογράμματα .Εκείνη που όπου κι αν πήγε έμεινε πάντα η ίδια, γιατί πάνω απ’όλα είναι ιδέα.
Η βιβλιοθήκη λοιπόν σαν ιδέα είναι τεράστια γιατί έχει τη δική της υπόσταση όπου κι αν φιλοξενείται.
Οι εποχές αλλάζουν ,ο χρόνος είναι πια περιορισμένος ,οι τηλεοράσεις και το διαδίκτυο κάνουν βόλτες στα σπίτια μας ανενόχλητα και ανεξέλεγκτα κι η βιβλιοθήκη είναι πάντα εκεί ,υπομονετική και περιμένει…
Μόλις ανοίξεις την πόρτα της σε τραβάει από τη μύτη κυριολεκτικά μ’εκείνη την υπέροχη της μυρωδιά κι έχει τόσα να σου δώσει αρκεί να κατέβεις λίγα σκαλιά.
Γνώσεις ,αναμνήσεις, παραδόσεις και ταξίδια ,αχ αυτά τα ταξίδια…Κάθε μέρα 9:00-13:00 εκτός Σαββάτου και Κυριακής.
Τις Τρίτες όμως συμβαίνει και κάτι άλλο, μαγικό. Στη βιβλιοθήκη Νίκου Ν. Γλέζου ακούγονται παιδικές φωνές και γέλια ,ήχοι και μουσικές βιβλίων και παραμυθιών ,λέξεις που ακούγονται δυνατά, χρώματα ,χαρτιά όλα μπερδεύονται και σκορπούν χαρά κι αγάπη , είναι εκεί ,πλανιέται στον αέρα και κάθεται σαν μαγική χρυσόσκονη στα κεφαλάκια των μικρών μας φίλων, στα κεφάλια των αυριανών μεγάλων.
Τυχεροί που στο χωριό μας υπάρχουν ακόμα θαύματα μόνο μερικά σκαλιά απ’ τα σπίτια μας».
Οπότε ξέρετε; Ραντεβού κάθε Τρίτη βράδυ. Και τα καλύτερα έρχονται …
