Οινοποιοί που αξιοποιούν τον πλούτο των γηγενών ποικιλιών και δημιουργούν κρασιά ποιοτικά, με χαρακτήρα, εντυπωσιάζοντας τους οινόφιλους του πλανήτη. Ενα εγκώμιο στον θηραϊκό αμπελώνα πλέκει το λεύκωμα «Σαντορίνη: Με τις ρίζες στο ηφαίστειο». της Μερόπης Παπαδοπούλου – Εκδόσεις “Μίλητος”
Μια γη δύστροπη, δημιούργημα ηφαιστειακών εκρήξεων. Ενας αμπελώνας πανάρχαιος, αυτόρριζος, με αμπελιές σαν φωλιές πουλιών, σωστά χειροτεχνήματα. Οι δυνατοί αέρηδες δέρνουν τα κλήματα τον χειμώνα, ο ήλιος τα τσουρουφλίζει το καλοκαίρι κι εκείνα επιμένουν να καρπίζουν κάθε χρόνο, να δίνουν πρώτη ύλη πολύτιμη στα χέρια όσων την εκτιμούν και τη σέβονται.
Μπορεί να χωρέσει η ιστορία ενός αμπελώνα σε 200 σελίδες; Μπορούν να περιγραφούν ο αγώνας και ο κόπος των αμπελουργών και των οινοποιών, αλλά και οι αρετές των κρασιών ενός τόπου σε ένα λεύκωμα; Δύσκολο το εγχείρημα όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα “Καθημερινή”.. Ομως η δημοσιογράφος Μερόπη Παπαδοπούλου, με το «Σαντορίνη: Με τις ρίζες στο ηφαίστειο», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μίλητος, αποδεικνύει ότι δεν είναι ακατόρθωτο. Ισχυροί οι δεσμοί της με το νησί (μολονότι δεν είναι Σαντορινιά), σε βάθος οι γνώσεις που έχει αποκομίσει για τα αμπελοτόπια και τους οίνους τους – εν μέρει και λόγω της ιδιότητάς της ως διευθύντριας του περιοδικού «Οινοχόος» της «Καθημερινής».
Στιγμιότυπα από την οινική ιστορία του νησιού. Από αριστερά: αγγεία (πιθανότατα κρασιού) από το προϊστορικό Ακρωτήρι, αμπέλια που έχουν επιβιώσει της οικιστικής ανάπτυξης και η Κάναβα Ρούσσος. Κάτω, η παλαιότερη της Σαντορίνης (1836).
«Για να κατανοήσεις το θηραϊκό κρασί και να μπορέσεις να το απολαύσεις έτσι όπως του αξίζει, πρέπει πριν απ’ όλα να ξεκλειδώσεις τους κώδικες του νησιού. Κώδικες δύσκολους και απαιτητικούς, που κρύβονται πίσω από τουριστικά στολίδια κι εύκολες εξηγήσεις. Πρέπει ν’ αφήσεις την καλντέρα να σου μιλήσει, το ηφαίστειο να σε τρομάξει, τις τοιχογραφίες από το προϊστορικό Ακρωτήρι να σου αποκαλύψουν με χρώματα πολιτισμούς που χάθηκαν. Μην απορείτε γιατί χρειάζονται όλα αυτά για να απολαύσετε ένα ποτήρι κρασί. Το κρασί της Σαντορίνης δεν είναι εύκολο, δεν είναι καθημερινό, δεν ενδείκνυται για ανέμελα ηχηρά τσουγκρίσματα και αναίτιες οινοποσίες», λέει η ίδια.
Και πιάνει το νήμα της αφήγησης: από την Εποχή του Χαλκού –ένα πατητήρι και χιλιάδες σκεύη (πιθάρια, πρόχοι, κύπελλα) από την ανασκαφή του Ακρωτηρίου μαρτυρούν εγχώρια παραγωγή και κατανάλωση οίνου–, τους Κλασικούς χρόνους και τη Φραγκοκρατία μέχρι τον 20ό αιώνα και τις μέρες μας. Εξηγεί γιατί είναι τόσο προικισμένο το θηραϊκό terroir και οι ποικιλίες του. Μας γνωρίζει τα οινοποιεία και τους ανθρώπους τους. Παρουσιάζει τα κρασιά τους, προτείνοντάς μας ταυτόχρονα τρόπους να τα απολαύσουμε σε συνδυασμό με τα αγαπημένα μας εδέσματα. Μαντηλαριά με το χταποδάκι στιφάδο, Μαυροτράγανο με τα παϊδάκια ή το φιλέτο μας, Νυχτέρι με ιδιαίτερα κρέατα, όπως το κουνέλι, μια βαρελάτη «Σαντορίνη» με ένα πλατό ελληνικών τυριών και μια δεξαμενή με τα όστρακα, τα ελαφρομαγειρεμένα θαλασσινά (σε ριζότο, πάστες ή σαλάτες) ή το κοτόπουλο. Και Vinsanto, το φημισμένο γλυκό λιαστό κρασί της Σαντορίνης, με μπλε τυριά, γλυκά ταψιού με ξηρούς καρπούς, ταρτάκια με πραλίνα – ή σκέτο, με τον καφέ.
Κουλούρα: τρόπος κλαδέματος, για προστασία από τους ανέμους.
Συμπυκνωμένη, αφομοιωμένη –γι’ αυτό και εύληπτη– γνώση προσφέρουν στον αναγνώστη τα κείμενα της Μερόπης Παπαδοπούλου. Δίπλα τους, οι εξαιρετικές φωτογραφίες των Γιάννη Γιαννέλου, Στέλλας Κρητικού, Φοίβου Παπαστρατή και Ζωής Χατζηγιαννάκη κάνουν το ξεφύλλισμα του λευκώματος (και) οπτική απόλαυση.
Στοιχεία για το βιβλίο
- isbn: 978-618-5371-01-2
- Εκδοτικός Οίκος: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΛΗΤΟΣ
- Ημερομηνία έκδοσης : 2018
- Σελίδες: 200
- Σχήμα: 25 x 23 εκ.
- Βάρος (γραμμάρια): 995
- Συγγραφέας: Μερόπη Παπαδοπούλου
- Γλώσσα: Ελληνικά, Αγγλικά
Περίληψη
Ανοίγω μια φιάλη δροσερή Σαντορίνη, γεμίζω το ποτήρι μου με το εκλεκτό κρασί και σας καλωσορίζω στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Δεν είμαι οινολόγος, αρχαιολόγος, συγγραφέας… απλώς μια ταξιδιώτισσα της ζωής που «πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω»… γεμίζοντας τον ταξιδιωτικό μου σάκο, αποθησαυρίζοντας εμπειρίες.
Ανάμεσά τους οι πιο έντονες μνήμες τόπων με τα αρώματα και τις γεύσεις τους. Και μέσα σ’ αυτές την πρωτοκαθεδρία έχει ένα νησί που αγάπησα πολύ και μου το ανταπέδωσε γενναιόδωρα: η Σαντορίνη. Το νησί των μύθων, του μυστηρίου, των θαυμάτων. Το νησί όπου ιστορία, προϊστορία, μυθολογία, θρύλοι και παραδόσεις ζωντανεύουν σε κάθε βήμα του ανήσυχου ταξιδευτή.
Και συμπυκνώνονται στο ρωμαλέο, αφηγηματικό σαντορινιό κρασί, που αποτυπώνει μοναδικά και με ακρίβεια τον τόπο του, διευρύνοντας την έννοια terroir προσθέτοντας σ’ αυτήν παρανομαστές πρωτόγνωρους.
Για να κατανοήσεις το θηραϊκό κρασί και να μπορέσεις να το απολαύσεις έτσι όπως του αξίζει, πρέπει πριν απ’ όλα να ξεκλειδώσεις τους κώδικες του νησιού. Κώδικες δύσκολους και απαιτητικούς που κρύβονται πίσω από τουριστικά στολίδια κι εύκολες εξηγήσεις. Πρέπει να αφήσεις την καλντέρα να σου μιλήσει, το ηφαίστειο να σε τρομάξει, τις τοιχογραφίες από την ανασκαφή στο προϊστορικό Ακρωτήρι να σου αποκαλύψουν με χρώματα πολιτισμούς που χάθηκαν…
Μην απορείτε γιατί χρειάζονται όλα αυτά για να απολαύσεις ένα ποτήρι κρασί…
Το κρασί της Σαντορίνης δεν είναι ένα εύκολο κρασί. Δεν είναι καθημερινό κρασί, δεν είναι κρασί για ηχηρά ανέμελα τσουγκρίσματα και αναίτιες οινοποσίες.[…]
