Ξεκινάμε από την Κρήτη… Με τον Νίκο Καζαντζάκη να μας ταξιδεύει … «Κοντοστάθηκα, δείλιασα, το χέρι μου άρχισε να τρέμει μέσα στη μεγάλη ζεστή χούφτα. Ο πατέρας μου έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου, με χάιδεψε. Τινάχτηκα, ποτέ δε θυμόμουν να μ’ είχε χαϊδέψει. Σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα τρομαγμένος. Είδε πως τρόμαξα, τράβηξε πίσω το χέρι του:

– Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος. Κάμε το σταυρό σου.

Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι, κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα, μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο.

– Ετούτος είναι ο γιος μου, του ‘πε ο πατέρας μου.

Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη χούφτα του και με παράδωσε στο δάσκαλο.

– Το κρέας δικό σου, του ‘πε, τα κόκαλα δικά μου, μην τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάμε τον άνθρωπο.

– Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη, έχω εδώ το εργαλείο σου που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα….”.

Εκθεση και ταξίδι .. 

Το ταξίδι έχει μόλις ξεκινήσει… Από το προαύλιο του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Φιλωτίου… Τετάρτη 14 Ιουνίου και δεκάδες επισκέπτες γονείς, φίλοι και συνάδελφοι βρίσκονται στο χώρο με σκοπό να παρακολουθήσουν την καθιερωμένη εκδήλωση με την ευκαιρία της λήξης του σχολικού έτους 2016 – 17. Και το θέμα; «Ταξίδι στο χρόνο»… Και η προσπάθεια να αναδειχτεί η αλλαγή του σχολικού προγράμματος. Από το σκληρό απρόσωπο, δικτατορικό του περασμένου αιώνα, στο σύγχρονο, πιο ανθρώπινο περισσότερο δημοκρατικό σχολείο του 2017… Ο διευθυντής του σχολείου κος Γρατσίας, στη διάρκεια του λόγου του μίλησε για δύο … άκρα. Και στα οποία καλούνται οι εκπαιδευτικοί να κρατήσουν την λεπτή ισορροπία αφού το ζητούμενο είναι να γίνουν οι μαθητές καλύτεροι άνθρωποι και να πάρουν τις βάσεις για το μέλλον τους. Και το ταξίδι αυτό ήταν υπέροχο. Στους μεγαλύτερους ξύπνησαν μνήμες. Το είπαν άλλωστε και μεταξύ τους… Οι μικρότεροι ξαφνιάστηκαν. Δεν περίμεναν αυτή την εικόνα. Δεν είχαν άλλωστε παραστάσεις. Παρά μόνο από την τηλεόραση ή μέσα από κείμενα του Καζαντζάκη.

Και οι μαθητές απέδωσαν τόσο το …παλιό σχολείο όσο και το νέο με πιστή ευλάβεια πάνω στη προσπάθεια που έκαναν όλο το χρόνο. Όπως εντυπωσιακή ήταν η αναδρομή στα παιχνίδια εκείνης της εποχής… Εμείς όμως θα σταθούμε στην έκθεση που υπήρχε εντός του σχολικού κτηρίου. Μία αναδρομή 100 ετών στην ιστορία του εν λόγω σχολείου. Με τα εποπτικά μέσα της εποχής, με την ενδυμασία που επιβάλλονταν από το κράτος… Με τα δοχεία του συσσιτίου για το πρωινό, το δεκατιανό.. Το σχολείο άλλωστε τα δύσκολα χρόνια ήταν και …σπίτι για τους άπορους μαθητές…

Μία εκδήλωση που κράτησε περίπου δύο ώρες. Και είχε τους επισκέπτες σε εγρήγορση. Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και μπράβο στους εκπαιδευτικούς του σχολείου για τη δουλειά που κάνουν όλη τη σχολική χρονιά. Απλά καταπληκτική. Στο τέλος οι μαθητές πήραν ως ένα μικρό ενθύμιο την παρουσία τους στο σχολείο αφού δημιουργήθηκε ένα βίντεο για τους μαθητές της ΣΤ Δημοτικού. Επίσης πήραν δύο πολύ όμορφα βιβλία με θέμα τη πατάτα κα το κίτρο που είχαν δημιουργήσει τα ίδια τα παιδιά στο πέρασμα των χρόνων και είναι προσφορά της βιβλιοθήκης Ανωμερίτη, με τον πρώην υπουργό να δίνει το παρών… Και βέβαια την ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Παρονοξίας κου Καλλινίκου μαζί με μικρό αναμνηστικό δώρο και με δεδομένο ότι ο Σεβασμιότατος δεν ξεχνά ποτέ το χωριό που τον μεγάλωσε…