Ο Γιάννης Τζανετής μας μιλάει για την επιτυχία των Στέφανο Τσιτσιπά, Γιάννη Αντετοκούνμπο και τη σημασία τους για την Εληννική Κοινωνία – ξεκαθααρίζει όμως ότι είναι προσωπική επιτυχία και πρέπει να τους αποδίδεται
Καιρό είχαμε να απολαύσουμε μια επιτυχία τόσο μεγάλη όσο την κατάκτηση του τροπαίου ATP από τον Στέφανο Τσιτσιπά ή την αναρρίχηση του δικού μας Γιάννη Αντετοκούνμπο στην κορυφή του NBA.
To είχαμε σίγουρα ανάγκη…
Μια χώρα που επί σχεδόν δέκα χρόνια βρίσκεται στο κατώφλι μιας κατάρρευσης και στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου το είχε σίγουρα ανάγκη…
Ένα έθνος που έχει μάθει να αναπνέει αέρα από ένδοξες σελίδες το είχε σίγουρα ανάγκη …
Θερμά συγχαρητήρια λοιπόν σε αυτούς που ονειρεύτηκαν, προσπάθησαν, ίδρωσαν και πέτυχαν του ανυπέρβλητους αυτούς στόχους.
Έθεσαν τον πήχη ψηλά για μια νέα γενιά Ελλήνων.
Απέδειξαν ότι τίποτε δεν είναι ανέφικτο αν υπάρχει στοχοπροσήλωση, πειθαρχεία και σκληρή δουλειά.
Έδωσαν χειροπιαστό όραμα σε όσους είναι αποφασισμένοι να προσπαθήσουν και να πετύχουν, στον αθλητισμό, τις επιστήμες, την τέχνη, την δουλειά τους.
Απέδειξαν ότι μπορούμε να γίνουμε πρώτοι ατομικά αλλά και συλλογικά.
Τους θαμάζουμε για την τόλμη να βγουν μπροστά και να αγωνιστούν για τα όνειρά τους!
Τους ευχαριστούμε για το όραμα που ζωγράφισαν με πιο ζωντανά χρώματα.
Είμαστε ευγνώμονες!
Όμως είναι άστοχο να επαναλαμβάνουμε το κλισέ ότι αυτές οι επιτυχίες μας κάνουν υπερήφανους ή -ακόμη περισσότερο- εθνικά υπερήφανους.
Η υπερηφάνεια είναι αποτέλεσμα της προσωπικής διαδρομής και επιτυχίας του καθενός, της δικής του κατάκτησης ολοένα υψηλότερων κορυφών.
Δεν είναι αποτέλεσμα ούτε μιας ιδιότητας (πχ είμαι περήφανος που κατάγομαι από ένα τόπο) ούτε της επιτυχίας ενός άλλου.
Οι θρίαμβοί τους είναι προσωπικοί και τους ανήκουν!
Μακάρι να γίνουν μια μέρα όλα αυτά πυξίδα μας. Να επιτύχουμε πολλούς-πολλούς προσωπικούς αλλά και συλλογικούς στόχους. Να ανασύρουμε τον τόπο από το γκρίζο που τον περιβάλλει. Να φέρουμε την Ελλάδα στην πρωτοπορία του ανεπτυγμένου κόσμου.
Τότε ναι, θα είμαστε υπερήφανοι !
