Ο Αλέκος Αρβανιτάς αναλύει τα δρώμενα της εβδομάδας και μας εξηγεί ως προέκυψε η φράση “περί όνου σκιάς”
Ο κορυφαίος ρήτορας της αρχαιότητας, Δημοσθένης, μίλαγε στην Εκκλησία του Δήμου και ενημέρωνε τους Αθηναίους για πολύ σοβαρά ζητήματα. Εκείνοι, όμως, δεν έδειχναν το ανάλογο ενδιαφέρον. Προκειμένου να τους κεντρίσει την προσοχή, άρχισε να τους αφηγείται μια ιστορία μεταξύ ενός αγωγιάτη και ενός ταξιδιώτη. Ο ταξιδιώτης είχε νοικιάσει τον γάιδαρο του αγωγιάτη και ταξίδευαν παρέα για τα Μέγαρα. Στον δρόμο, σταμάτησαν κάπου να ξεκουραστούν. Έκανε όμως ζέστη και δεν υπήρχε δέντρο εκεί γύρω για να προφυλαχτούν από τον Ήλιο και να δροσιστούν. Ο ταξιδιώτης, αφού ξεπέζεψε από τον γάιδαρο, έσπευσε να ξαπλώσει στη σκιά του. Ο αγωγιάτης όμως δεν τον άφησε, διεκδικώντας τη σκιά του γαϊδάρου για τον εαυτό του, καθώς, όπως υποστήριξε, ενοικίασε μόνο τον γάιδαρο και όχι και τη σκιά του. Για τον λόγο αυτόν κατέληξαν στο δικαστήριο. Στο σημείο αυτό, ο Δημοσθένης σταμάτησε την αφήγησή του και οι ακροατές του, οι οποίοι μέχρι πριν από λίγο αδιαφορούσαν για ό,τι έλεγε, τον ρώτησαν με αγωνία να τους πει τι κατάληξη είχε η υπόθεση. Ο Δημοσθένης τότε τους επέπληξε, καθώς, αντί να ασχολούνται με σοβαρά θέματα, εκείνοι νοιάζονταν για τη σκιά ενός γαϊδάρου! Από κει προέκυψε η φράση «περί όνου σκιάς». Εσείς τώρα τι νομίζετε; Δεν υπάρχουν σήμερα συμπολίτες μας, οι οποίοι, αντί να ασχολούνται με τα σοβαρά, ενδιαφέρονται για τη σκιά του γαϊδάρου;
* Η κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά στις υποκλοπές, ξεπερνάει ακόμη και την ανεπανάληπτη αθλήτρια της Γυμναστικής, Νάντια Κομανέτσι. Η κυβίστηση, επί το λαϊκότερον κωλοτούμπα, έλαβε πλέον επίσημη μορφή! Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, δεν απορρίπτει αυτά που καταγγέλλει το… τρισκατάρατο «Documento» του Κώστα Βαξεβάνη. Θυμάστε που μας έλεγαν για «ανυπόστατα δημοσιεύματα, για αήθεις επιθέσεις στην κυβέρνηση» και άλλα τέτοια ωραία; Ε, τώρα βρισκόμαστε στη φάση τού «στρίβειν διά του αρραβώνος». Εκείνο που πλέον ισχυρίζονται οι άριστοι είναι πως και η ίδια η κυβέρνηση έπεσε θύμα, καθώς άνθρωποί της βρέθηκαν στη συγκεκριμένη λίστα και άρα δεν γίνεται αυτή να κατηγορηθεί ως αυτουργός των παρακολουθήσεων από το Predator! Γνωρίζετε, φαντάζομαι, την παροιμία που χρησιμοποιεί ο θυμόσοφος λαός μας, για ανάλογες περιπτώσεις: «Με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω»…
* Αξίζει, ωστόσο, να υπενθυμίσουμε ότι η αρχική θέση του Μαξίμου ήταν πως ο κύριος Δημητριάδης -ο ανιψιός- παραιτήθηκε, επειδή δεν πάλευε τόση τοξικότητα στην οποία είχε εκπέσει η πολιτική ζωή! Πάντως, να ξέρετε ότι στο επιτελικό κράτος όλοι είναι χρήσιμοι και ουδείς περισσεύει. Άπαντες θα χρησιμοποιηθούν, εν ευθέτω χρόνω, γιατί ουδείς αγώνας πάει χαμένος. Τα δικά μας παιδιά, οι άνθρωποί μας, δεν γίνεται να μείνουν στην αφάνεια. Θα επανέλθουν, όταν και όποτε αυτό κριθεί σκόπιμο. Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το. Για την Ελλάδα…
* Πάντως, ακούγονται εσχάτως απρεπείς εκφράσεις εις βάρος του πρωθυπουργού της χώρας. Εκστομίζονται, προφανώς, από μαδουραίους και λοιπούς αναξιοπρεπείς συμπολίτες μας. Ντρέπομαι ακόμα και να τις αναφέρω, αλλά θα κάνω πέτρα την καρδιά και θα υποστώ το μαρτύριο του Ταντάλου. Μου λέτε σας παρακαλώ; Είναι χαρακτηρισμοί αυτοί «Κρυφακούλης» και «Κοριάκος»; Εννοείται ότι τους απορρίπτω μετά βδελυγμίας, αν θέλουμε να κρατήσουμε ένα επίπεδο υγιούς αντιπαράθεσης στην πολιτική ζωή του τόπου. Αθώος ο πρωθυπουργός. Δεν το βλέπετε; Δεν ήξερε τίποτα για το… έγκλημα. Τίποτα…
* Νέα ήθη πλέον στην έντυπη δημοσιογραφία. Η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» κινείται στον χώρο της συντηρητικής παράταξης. Ωστόσο, παραμένει μια σοβαρή και νηφάλια φωνή, την οποία άπαντες σέβονται. Στο κυριακάτικο φύλλο της δημοσιεύτηκε άρθρο του Νίκου Μαραντζίδη, με τίτλο «Η μοναξιά του αντιφρονούντος». Ως εδώ όλα καλά. Ωστόσο, στο τέλος του άρθρου, για πρώτη φορά, ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι διαφωνεί με τις απόψεις του συγκεκριμένου κυρίου! Θα μου πείτε τώρα και γιατί το δημοσίευσε; Η μόνη λογική εξήγηση είναι πως θέλει να παρουσιάσει ένα πλουραλιστικό προφίλ, αλλά, όλα και όλα, μην ταυτιστεί και με πράγματα που θεωρεί εξτρεμιστικά. Δύο μέρες πριν, όμως, ο κύριος Τάκης Θεοδωρόπουλος δημοσίευσε το άρθρο του με τίτλο «Οι προϋποθέσεις μιας συγγνώμης». Εκεί εξηγούσε γιατί δεν ζητάει συγγνώμη από τον σκηνοθέτη, Δημήτρη Ινδαρέ, τον οποίον είχε περάσει πριονοκορδέλα, ταυτιζόμενος πλήρως με τις θέσεις της Ασφάλειας. Εννοείται ότι η καλή εφημερίδα δεν μπήκε καν στον κόπο να μας ενημερώσει αν συμφωνεί ή διαφωνεί με την άποψη του συγκεκριμένου αρθρογράφου. Εκείνο που δυστυχώς μένει είναι μία λέξη και μόνο. «Κρίμα». Πολύ κρίμα, όμως…
* «Ευχαριστώ πολύ τον πρωθυπουργό που με άκουσε, μου πρότεινε και βρήκαμε λύσεις, για θέματα που αφορούν την πατρίδα μας»! Αυτή η δήλωση έγινε από την ιέρεια της Τέχνης και του πολιτισμού, Βάνα Μπάρμπα… Τώρα, βεβαίως, θα σας γελάσω τι ακριβώς συζήτησε η κυρία με τον πρωθυπουργό Κυριάκο, ποια προβλήματα εντόπισαν και ποιες θέσεις θα προωθήσουν για την επίλυσή τους! Σε όλα τα σοβαρά κράτη, οι επικεφαλής της κυβέρνησης ζητούν τη γνώμη των ανθρώπων του πνεύματος και συζητούν την πολυπλοκότητα των σύγχρονων προβλημάτων. Η αειθαλής ηθοποιός υπήρξε από τους ένθερμους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά κατά πώς φαίνεται οι καιροί άλλαξαν και θα καταλήξει στη μεγάλη αγκαλιά του φιλελευθερισμού! Όσοι, όμως, απορείτε για τη συνεισφορά της, σ’ αυτό που σχηματικά αποκαλούμε Έβδομη Τέχνη, θα σας αποστομώσω, αναφέροντας κάποιες από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε. Αρχίζουμε, λοιπόν: «Ο ιππότης της ασφάλτου», «Ο ροζ γάτος», «Το στίγμα της ενοχής», «Λιγουράκο, αγάπη μου», «Ρόδα, μπλέξιμο και τρέλα», «Είναι γάτα ο γιατρός», «Έλα τώρα που λείπει ο άντρας μου», «Τρελοί ληστές, γυμνά διαμάντια» και άλλες πολλές, ων ουκ έστιν αριθμός. Μεγάλη η χάρη της. Μεγάλη…
* Αλιευμένο από το facebook, του φίλου και εξαιρετικού συναδέλφου, Γιάννη Αλμπάνη: «Για τους λάτρεις της στατιστικής. Όποτε ο Ερντογάν είναι στριμωγμένος πολιτικά, σκάει μια τυφλή βόμβα στην Τουρκία, για την οποία ενοχοποιούνται οι Κούρδοι. Προφανώς, πρόκειται περί συμπτώσεως»…
* Ο κύριος Γιώργος Αυτιάς αλλά και πολλοί άλλοι… υπηρέτες της ενημέρωσης, οι οποίοι αρέσκονται να αποκαλούν τον εαυτό τους «δημοσιογράφο», μας ανακοίνωσαν περιχαρείς ότι βρέθηκαν κοιτάσματα φυσικού αερίου, ύψους 250 δισεκατομμυρίων ευρώ! Πού; Στις περιοχές της Κρήτης, του Ιονίου και της Ηπείρου. Θυμάμαι, όταν ήμουν νέος, με πολλά και κυρίως κατάμαυρα μαλλιά, τα περίφημα κοιτάσματα πετρελαίου στην Καβάλα. Να ξέρετε, πάντως. Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, θα ανακαλυφθεί όχι μόνο φυσικό αέριο, αλλά ακόμη και το φάρμακο κατά της τριχόπτωσης! Και, επίσης, ας προετοιμαζόμαστε να φάμε με χρυσά κουτάλια. Προεκλογικά πάντα, έτσι; Μην μπερδεύεστε.
* Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε στον ελληνικό λαό το δίλημμα της περιόδου: «Ή εμένα ή τον Τσίπρα». Το είπε ο άνθρωπος, του οποίου η κυβέρνηση παρακολουθεί τα… μισά κινητά της χώρας. Έχει 34.000 νεκρούς στην πλάτη. Επιπλέον, βαρύνεται για κάμποσα δισεκατομμύρια απευθείας αναθέσεων. Και τέλος, το σημαντικότερο, πέτυχε 30% μείωση του πραγματικού εισοδήματός μας. Σιγά, Κυριάκο, μη μας προβληματίζεις βραδιάτικα. Ούτε Τσίπρα ούτε Βαρουφάκη ούτε Κουτσούμπα ούτε κανένα εξωκοινοβουλευτικό αριστερό μίασμα! Επιλέγουμε εσένα και μόνον εσένα. Κανέναν άλλον. Για ακόμη καλύτερες μέρες…
* «Ας με κοροϊδεύουν για το καλάθι του νοικοκυριού. Σκορδοκαΐλα μου»! Αυτή ήταν η δήλωση του ανδρός Αδώνιδος, του ανθρώπου ο οποίος μάχεται κατά της ακρίβειας, προκειμένου εμείς οι συμπολίτες του να διαθέτουμε καθημερινά «τον άρτον ημών τον επιούσιον»! Καλό είναι πάντως να στεκόμαστε στην ουσία και όχι στους τύπους. Και ο κύριος αντιπρόεδρος παραμένει άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων. Θυμάστε μια αντίστοιχη σκηνή του υπουργού Λάμπρου Κωνσταντάρα, στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο»; «Θα σας εξαφανίσωμεν. Συγγνώμη. Θα σας εξασφαλίσωμεν ήθελα να πω»! Αυτό ισχύει το δίχως άλλο…
* Ξέρετε, όταν το ίδιο γεγονός, στο δελτίο ειδήσεων, το παρουσιάζεις με διαφορετικό τρόπο, τότε δείχνεις το επίπεδο δημοσιογραφίας στη χώρα σου. Το πρόβλημα είναι γνωστό και αφορά τα σούπερ μάρκετ, τα οποία έβαλαν αντικλεπτικά μηχανήματα στα βρεφικά γάλατα. Σκληρό, χωρίς συζήτηση. Όταν γονιός φτάνει στο σημείο να κλέψει για το παιδί του, αντιλαμβάνεστε σε ποια απελπιστική κατάσταση έχει φτάσει. Το θέμα ωστόσο αφορά τα ελληνικά ΜΜΕ. Σύμφωνα μ’ αυτά, λοιπόν, όταν τα σούπερ μάρκετ στην Τουρκία έβαζαν αντικλεπτικά στα βρεφικά γάλατα, η κατάσταση ήταν τραγική. Όταν όμως συνέβη στην Ελλάδα, απλώς ήταν Σάββατο…
* Αν θέλουμε να διαπιστώσουμε τι ακριβώς σημαίνει «κίνημα κατοίκων, κίνημα γειτονιάς και πόλης», ας ρίξουμε μια ματιά στην Εύβοια. Ο Ορειβατικός Σύλλογος Χαλκίδας οργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με κεντρικό σύνθημα «Την Εύβοια και τη Σκύρο δεν τις χαρίζουμε». Πλήθος κόσμου διατράνωσε την αντίθεσή του στην κατασκευή τεσσάρων αιολικών πάρκων, ύψους 150 μέτρων, σε τέσσερα βουνά της Κεντρικής Εύβοιας. Γιατί καλή η… ανάπτυξη, αλλά οι ανθρώπινες ανάγκες βρίσκονται πάνω από τα κέρδη των ολίγων.
* Έχετε ακούσει την Ομάδα Αλήθειας; Αν όχι, να σας ενημερώσω ότι αποτελεί τον βραχίονα της Νέας Δημοκρατίας στον χώρο των social media. Για την ακρίβεια, η ονομασία που έπρεπε να φέρει η συγκεκριμένη είναι Ομάδα Αλήθειας της Νέας Δημοκρατίας! Οι τύποι λοιπόν χτύπησαν με αφορμή τον εορτασμό του Πολυτεχνείου. «Η καπηλεία του Πολυτεχνείου από την Αριστερά» άντε και καταπίνεται. Ωστόσο, αντί να σταθούν στη γενναία αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στη χούντα, αντί να τοποθετηθούν για τη μεγαλειώδη εξέγερση των παιδιών μας, ένα πράγμα βρήκαν να πουν και να εστιάσουν σ’ αυτό. Ότι εντός του Πολυτεχνείου δεν υπήρξαν νεκροί. Οι νεκροί ήταν έξω από τον χώρο! Έχει, όμως, κάποια σημασία; Προφανώς και όχι. Απλώς, οι άνθρωποι αρνούνται να παραδεχτούν ότι τότε υποστήριζαν τα τανκς -οι περισσότεροι τουλάχιστον- και πετάνε την μπάλα στην εξέδρα. Ομάδα Αλήθειας, σκοτωμένη με την αλήθεια. Στην κυριολεξία, όμως…
Ο Γιάννης Μηλιώκας ερμήνευσε, με απολαυστικό τρόπο, ένα τραγούδι, του οποίου οι στίχοι έλεγαν: «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες…»! Οι σύγχρονες εξουσίες δεν χρειάζεται να μας βάλουν στον γύψο, όπως η επταετής χούντα. Διαθέτουν τα μέσα, ώστε να μας ελέγχουν με κάθε τρόπο. Να μας έχουν πισθάγκωνα δεμένους. Πώς; Μα ο τρόπος είναι απλός. Πρώτα-πρώτα, ο έλεγχος γίνεται μέσα από το τραπεζικό σύστημα. Πόσοι από μας δεν χρωστούν, πληρώνοντας τους επίσημους τοκογλύφους νταβατζήδες; Αμέσως μετά, σειρά παίρνει η ιδεολογική χειραγώγηση: Σχολείο και Εκκλησία λειτουργούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορείς να σηκώσεις κεφάλι. Και έρχονται τα media για να σε αποτελειώσουν. Ενημέρωση απολύτως ελεγχόμενη και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, ώστε να πείθεσαι πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική επιλογή.
Πού θα παιχτεί το παιχνίδι; Σε καθέναν από μας ξεχωριστά. Θα ορθώσουμε το ανάστημά μας σε ό,τι μας σερβίρουν, θα αντισταθούμε ή θα σκύψουμε το κεφάλι στον όποιο παραλογισμό της εποχής; Από τη στάση μας θα κριθεί τι είδους κοινωνία θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Μπορούμε; Αναμφίβολα, αρκεί να προσπαθήσουμε. Καλή μας εβδομάδα…
