Ο Χαρίλαος έχει μείνει Αφώνου και Εκπλήκτου γωνία. Παρακολουθεί τις εξελίξεις και σκέφτεται. Για ν’ αστειευτεί, ούτε λόγος. Με τι ν’ αστειευτεί άλλωστε…αλλά θα σας τα πεί καλύτερα ο ίδιος…
-Μάλιστα.
Τώρα υποτίθεται πως εγώ πρέπει να βρω την… αστεία πλευρά όσων συμβαίνουν και να σχολιάσω αναλόγως.
Δηλαδή στην εκμετάλλευση, πώς να βρω αστεία πλευρά;
Στο μίσος, πώς να βρω αστεία πλευρά;
Στην επικίνδυνη ηλιθιότητα;
Στα κρεμασμένα και φολιασμένα σκυλιά και γατιά;
Στο γεγονός πως προτιμάτε να είστε κομπάρσοι, αντί πρωταγωνιστές στη ζωή σας;
Στο γεγονός πως μερικοί θεωρείτε λάθος, απειλή και εχθρό όποιον διαφέρει από τη δική σας αισθητική, οπτική, νοοτροπία και πέφτετε πάνω του να τον τσακίσετε;
Που είναι το αστείο;
Μόνο αθλιότητα βρίσκω, θυμό, σκατοψυχιά κι απογοήτευση.
Μπορεί βέβαια και να είναι ανάδρομος ο Ερμής σας ή να @#%$#@ ο Δίας σας, γι αυτό νιώθω έτσι.
Είναι χαρακτηριστικό σας, άλλωστε, πάντα να φταίει κάποιος ή κάτι πιο δυνατό από σας το οποίο δεν μπορείτε να πολεμήσετε και μοιρολατρικά αποδέχεστε.
Δικαιολογία λέγεται.
Κι όταν δε φταίει ο δυνατός, ο Θεός και η μοίρα σας, φταίει ο πιο αδύναμος από σας, που δεν σας αφήνει-και καλά-να ευημερήσετε.
Προφανώς οι «άνθρωποι» που λειτουργούν όπως περιγράφω, δε φταίνε για τίποτα.
….
Κοτλέ που σας χρειάζεται… κολεξιόν ολόκληρη.
–Έχω και την ξινή που μου χει γίνει στενό κολάρο.
Όλο γλυκόλογα και χάδια είναι.
Υποπτεύομαι πως προσπαθεί να με καλοπιάσει για να κάτσω φρόνιμος να μου βάλει αμπούλα.
Καλά, κάνε όνειρα.
Χτες κυνήγησα ένα περιστέρι που μπήκε στο σαλόνι –ωραία ομοιοκαταληξία.
Δηλαδή, δεν το κυνήγησα ακριβώς, το τρόμαξα.
Κάτι είχε βάλει η ξινή στο μπαλκόνι για να μασουλήσουν κι αυτό είπε να μπει μέσα στο σπίτι να πει ένα γεια.
Ε, και του απάντησα.
Με κατσάδιασε λίγο η ξινή λες και έκανα κάτι πολύ κακό.
Εντάξει κοπελιά δεν σκότωσα το σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης, το τρόμαξα μόνο.
Αυτοί που σκοτώνετε για την πλάκα σας και για άλλους σκατόψυχους λόγους είστε εσείς, άλλωστε, όχι τα ζώα.
Ορίστε τώρα είναι έξω και τρώει, βλέπεις να κάνω τίποτα;
Μόνο το κοιτάζω.
Θνιχχχτριρρρ πια…
-Εν τω μεταξύ λόγω κωρονοτέτοιου και γρίπης κυκλοφορούν πάρα πολλοί με μάσκες έξω.
Πλησιάζουν και οι Απόκριες και έχω μπερδευτεί ο γάτος.
Σε χαιρετάει κάποιος στο δρόμο και δεν ξέρεις ποιος είναι.
Εγω πάντως φέτος θα ντυθώ ιός.
Το πιθανότερο, αν δεν ήμουν με την ξινούλα, να με είχατε εξοντώσει ήδη με τον πολιτισμό που διαθέτετε.
–Λέω να σας αφήσω και να πάω στο καλαθάκι μου γιατί έχει κρύο σήμερα.
«Ψυχρή εισβολή» λένε στις ειδήσεις.
Πολύ πρωτότυπο για χειμώνα, δε νομίζετε;
Παντού εισβολές και εισβολείς βλέπετε, να το κοιτάξετε λίγο.
Παίρνω την ουρά μου και φεύγω.
Ίσως αύριο να εχω βρει το γατικό μου χιούμορ.
Διαφορετικά θα κατηγορήσω την ξινή πως το βρήκε συμμαζεύοντας και το πέταξε στα σκουπίδια.
Θα κάνω δηλαδή ο,τι και σεις, θα ρίξω το φταίξιμο σε κάποιον άλλο, έτσι σαν πείραμα.
Να νιώσω λίγο… «άνθρωπος», βρε αδερφέ!
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
Υ.Γ.1
Στις 14 Φλεβάρη που γιορτάζουν οι ερωτευμένοι, στη Βουλή θα συζητούν για τα εργασιακά σας.
Να, αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορώ ν’ αστειευτώ.
Υ.Γ.2
Τον τίτλο τον δανείστηκα απ’ τις «Τρύπες»
