«Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας». Στον «Άμλετ» ο Σαίξπηρ τα’ χει πει. Εκατοντάδες χρόνια πριν. Προφανώς δεν σκεφτόταν την Ελλάδα επειδή για άλλη Ελλάδα είχε μάθει. Βεβαίως, στον «Μάκβεθ» το’ χε δει το έργο. «Κάτι κολασμένο έρχεται προς το μέρος μας», σημείωνε. Σε ‘μας έχει ήδη έρθει. Μια χώρα που φυτοζωεί εδώ και μια πενταετία. Το κώμα παρατείνεται. Δεν υπάρχει μέλλον; Αυτό, συνήθως, είναι οι νέοι. Αυτοί το αντιπροσωπεύουν κι αυτο το υποστηρίζουν. Το ζήτημα είναι πως τους υποστηρίζουμε.
Διαβάζεις το πόρισμα της Επιτροπής Σοφών, που παρουσίασε ο κ. Κατρούγκαλος (λέγοντας πως οι θέσεις του είναι πολύ κοντά στις θέσεις της κυβέρνησης) και σε τρομάζεις. «Νέα μείωση στους μισθούς των εργαζομένων κάτω των 25 ετών προτείνει η Επιτροπή Σοφών, στο πλαίσιο της… απόκτησης εργασιακής εμπειρίας», αναφέρει η πρόταση. Συγκεκριμένα, στο πόρισμά της η Επιτροπή, προτείνει για τον πρώτο χρόνο εργασίας οι νεαροί εργαζόμενοι να πληρώνονται στο 85% του σημερινού κατώτατου μισθού (586 ευρώ) δηλαδή να παίρνουν το συμβολικό ποσόν των 498,10 ευρώ. Δηλαδή, ως τα 25 σου δεν θα μπορείς να κάνει τίποτα (όχι ότι μετά θα μπορείς). Το λέμε και επίσημα. Θα δουλεύεις τζάμπα.
Αν θες. Αν δεν θες, τα κουβαδάκια σου και σε άλλη παραλία. Κι όπου παραλία, το εξωτερικό. Και όσοι μπορούν, θα φύγουν. Εκείνοι που δεν έχουν την δυνατότητα στην… πυρά. Το έργο παίζεται σε πολλές επαναλήψεις. Στον ίδιο πάντα σκοπό και με το ίδιο και χειρότερο τέλος. Ετσι όμως θα έρθει η ανάπτυξη. Κόψε, κόψε, που θα πάει, δεν θα μείνει τίποτα. Δεν είναι πολιτικό το θέμα. Δεν χωράνε ιδεολογίες και λοιποί… συγγενείς. Ξέρουμε τι θέλουμε; Το ερώτημα όμως είναι μέχρι που θα πάει αυτή η ρημάδα η ανάπτυξη.
Κι αν κόβουμε συνέχεια γιατί δεν μειώνεται το έλλειμα. Με τους νέους που θα πάει η δουλειά; Εντάξει, με τους συνταξιούχους τελειώνουμε. Δεν θα ζήσουν για πολύ με αυτά που τους δίνουμε. Με τους νέους όμως πως θα ξεμπλέξουμε; Πόσους να στείλουμε έξω; «Oράτιε, υπάρχουν πράγματα σε αυτόν τον κόσμο που ούτε εμείς δεν μπορούμε να διανοηθούμε», υποστήριξε στον «Αμλετ», ο Σαίξπηρ. Προφανώς. Δεν μπορείς να διανοηθείς που μπορεί να φτάσει αυτή η κατάσταση. Πάντα υπάρχει και κάτι χειρότερο…
