Σε ένα νησί (Νάξος) που τρέχει .. μόνο του και στον αυτόματο καλό είναι επιτέλους να καθίσουν οι αρμόδιοι φορείς (πολιτικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί, πολιτιστικοί) και να βρουν ένα απλό σημείο αναφοράς για κοινή πορεία πριν να είναι αργά..
Πάλευα να βρω τίτλο για να καταθέσω τις σκέψεις μου. Ο αρχικός ήταν το πιο απλό όλων «ο καπιταλισμός είναι ηλίθιε» αλλά το πρόλαβε ο Μπογιόπουλος και δεν είναι ωραίο να επαναλαμβανόμαστε. Αν και η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης μας λένε από την παιδική ηλικία…
Και χάρη σε φίλη που σχολίασε κάτι μέσα στη νύχτα σε ανάρτησή μου, το βρήκε «ναι δεν αγαπάω το νησί μου… Όμως, το ερώτημα είναι «ποιο νησί;»
Γιατί για να αγαπήσει ή να μισήσει κάτι, αυτό πρέπει και οφείλει να έχει ταυτότητα. Και το ερώτημα που τίθεται επί της ουσίας είναι «η Νάξος έχει τελικά ταυτότητα; Η απλά πηγαίνει όπου φυσήξει ο άνεμος;» Καθότι το ζητούμενο είναι «να βγει κι αυτή η δύσκολη χρονιά και βλέπουμε»…
Δεν ασχολούμαι με τον τουρισμό, αν και λίγο συνθηκών είμαι ο πρώτος που επαγγελματικά επηρεάζομαι. Είτε θετικά, είτε αρνητικά. Οπότε, δεν ξέρω τα οικονομικά που κρύβονται πίσω από κάθε επιχείρηση. Και δεν μπορώ να εκφράσω αντίλογο όταν οι επιχειρηματίες μυ λένε «δουλεύουμε 20 – 30 ημέρες το χρόνο αλλά οι υποχρεώσεις μας είναι σε ετήσια βάση»…
Το ζητούμενο όμως είναι η Νάξος. Και αυτό που βγάζουμε προς τα έξω. Αυτό που θέλουμε να προσφέρουμε στους επισκέπτες ώστε να τους δούμε και την επόμενη χρόνια. Και το αναφέρω αυτό γιατί η Νάξος σε αντίθεση με Σαντορίνη και Μύκονο στηρίζεται κατά βάση στους Repeaters (σε αυτούς δηλαδή που θα έρθουν και τα επόμενα χρόνια) και όχι σ αυτούς που εμφανίζονται μία χρονιά, τους αρπάζουμε τα λεφτά και μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε..
Η Νάξος για χρόνια ήταν και είναι οικογενειακό νησί. Που είχε αρνηθεί να μπει στη λογική της Μυκόνου ή της Κω όπως θυμάμαι να σχολιάζουν σε καφέ οι επιχειρηματίες της Νάξου όταν έμπαινε στο τραπέζι η συζήτηση για μεγαλύτερο λιμάνι ή αεροδρόμιο. Ο φόβος της μαζικότητας και της ποσότητας μας ενοχλούσε. Και ενοχλεί. Πίστευαν αφελέστατα ότι εάν δεν έχεις μεγαλύτερο λιμάνι δεν θα έχεις κόσμο. Η μεγαλύτερο αεροδρόμιο..
Όμως, το μεγάλο νέο λιμάνι ή αεροδρόμιο κατά βάση σημαίνει ασφάλεια. Οι περισσότεροι επισκέπτες έχουν σχέση με τις τουριστικές υποδομές γιατί εάν υπάρχουν μέσα μετακίνησης θα έρθουν… Το ζητούμενο όμως είναι να ξανάρθουν. Η Νάξος δεν έχει τη πολυτέλεια να στηρίζεται στους επισκέπτες της μίας φοράς…
Και πάμε στο βασικό θέμα συζήτησης. Που δεν είναι άλλο από την εικόνα που βγαίνει προς τα έξω. Και δεν ξέρω σε πόσους αρέσει τελικά…
Τι θέλουμε να πούμε; Φέτος, βλέπουμε μία Νάξο που δεν έχει καμία σχέση με αυτή των προηγούμενων χρόνων. Οι εξελίξεις θα μου πείτε; Βλέπουμε τις πολυσύχναστες παραλίες γεμάτες με ξαπλώστρες… Οι παραλίες αυτές τα βράδια γεμίζουν με τραπεζάκια και γίνονται ένα μεγάλο εστιατόριο…
Ναι μπορεί σε όλους να μας αρέσουν αυτά αλλά πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο… ΜΕΤΡΟ.. Να έχουν μπει κανόνες…
Δεν θα μιλήσω για τις τιμές. Όπως λέει κι ένας φίλος «εάν δεν σου αρέσει η τιμή στην ξαπλώστρα εδώ, πήγαινε σε μία άλλη. Εάν δεν σου αρέσει το φαγητό εδώ και η σαλάτα που κάνει 10 ευρώ, πήγαινε κάπου αλλού»…
Ελεύθερη αγορά λέγεται. Το ξέρουμε. Όπως και «εεε 20 μέρες να δουλέψουμε»
Το ζητούμενο δεν είναι η ελεύθερη αγορά είναι η εικόνα και η ταυτότητα για τη Νάξο..
Η εικόνα έρχεται μέσα από το γεγονός ότι για να επισκεφθεί κανείς τη πόλη της Νάξου χρειάζεται το απόγευμα περισσότερο από μία ώρα σε ουρές που δεν έχουν τέλος γιατί πολύ απλά τόσα χρόνια δεν έχουμε αποφασίσει εάν θέλουμε τη πόλη κλειστή ή ανοιχτή. Φιλική ή όχι με τον άνθρωπο.
Η εικόνα έρχεται μέσα από τις διαμαρτυρίες των επισκεπτών που νιώθουν ότι οι επιχειρηματίες του βλέπουν (βλέπουμε) ως ένα μεγάλο πορτοφόλι που απλά παίρνουμε τα χρήματα και άντε γεια…
Η εικόνα έρχεται μέσα από την καθαριότητα, την ασφάλεια των υποδομών, μέσα από το μποτιλιάρισμα. Από την απουσία του χαμόγελου στην επικοινωνία…
Και η ταυτότητα; Λέξη άγνωστη πλέον. Ο σχεδιασμός απουσιάζει για το τι θέλουμε. Νέο λιμάνι; Νέο αεροδρόμιο; Καλύτεροι δρόμοι; Συνεργασία και συντονισμός στις δράσεις ώστε να μην λειτουργούν οι φορείς και ο δήμος ανταγωνιστικά;
Κάποτε άκουγες «Νάξος» και είχες στο μυαλό σου τοπικά προϊόντα, ανοιχτά σπίτια και φιλοξενία..
Τώρα; Εκνευρίζεσαι που η Νάξος ταυτίζεται με τα τοπικά προϊόντα, αλλά δεν ξέρεις και τι να αντιπροτείνεις..
Θέλεις να μοιάσεις στην Μύκονο αλλά δεν το θέλεις κιόλας. Όχι γιατί δεν μπορείς αλλά γιατί το DNA είναι ισχυρό αν και κοιμάται… Είναι σε λήθαργο..
Η χρονιά που φεύγει μακάρι να γίνει ένα καλό μάθημα στο τι θέλουμε. Να καθίσουμε όλοι μαζί τον Οκτώβρη ή τον Νοέμβρη και να σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Με βάση το αύριο των παιδιών μας. Με αγάπη για το νησί μας… Κι αφού έχουμε δει τα προβλήματα στα μάτια Μόνο εάν γίνει αυτό, θα υπάρχει λύση. Ειλικρίνεια και προχωράμε… Αλλιώς θα είμαστε πάντα σε διαμάχη με τον άλλο εαυτό μας…
Υ.γ. σε κάθε επάγγελμα υπάρχει ο καλός και ο κακός επαγγελματίας. Από την έναρξη της πανδημίας ακούω ότι είναι μία καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ο χώρος. Δεν ξέρω εάν έγινε. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάθε επάγγελμα έχει τη δύναμη να καθαρίσει την αυλή του. Αρκεί να το θέλει…
