Αγία και Μεγάλη Παρασκευή. Ημέρα πένθους. Και οδύνης. Η μέρα με την πανανθρώπινη αλήθεια η μόνη μέρα που ο καθείς μπορεί να νοιώσει άνετα και να θρηνήσει. Τα αποθαμένα του μέσα του κι απ’ έξω. Όποια κι αν είναι αυτά…
Πάσχα. Πόσες μυρωδιές και τι να πρωτοθυμηθώ…
Τη μυρωδιά από τα φρεσκοψημένα κουλουράκια που ξεχύνονταν στις γειτονιές…
Το φρεσκοχυμένο αίμα στην κουζίνα από το σφαχτό που μας έφερνε απαραιτήτως τέτοιες μέρες ο βοσκός…
Τους λεμονανθούς και τα κρινάκια και όλα τα λούλουδα του τόπου που στολίζαμε τον Επιτάφιο απαρεγκλίτως κάθε Μεγάλη Παρασκευή γιατί η μάνα μου το είχε τάμα…
Τη μυρωδιά από τις κροτίδες που σκάγαν σάμπως είμασταν σε πόλεμο κάθε βράδυ της Μεγαλοβδομάδας…
Τα ξύλα που τριζοβολούσαν στη φωτιά κάθε που καίγαμε τον Ιούδα στην αυλή της εκκλησιάς βράδυ Μεγάλου Σαββάτου…
Το λεμόνι που μου δινε η γιαγιά μου για το χατήρι του Χριστού το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης όπου τα 12 Ευαγγέλια φάνταζαν ατέλειωτα…
Οι φρεσκοβαμμένες ντάμες αργότερα στις πλατείες και τα πλακόστρωτα της Φολεγάνδρου που βάφαν τα παιδιά…
Τα φουρνιά στην Ανάφη που δε σβήναν ποτέ αν δεν ψήναν πρώτα όλα τα μελιτίνια της γειτονιάς…
Ο Σταυρός!
Προσκυνώ τα Πάθη Σου Χριστέ στο Σταυρό πάνω και μαζί όλων των ανθρώπων. Εκεί πάνω στο Σταυρό του μεγαλείου Σου βλέπω τα πάθη και το μαρτύριο του καθενός. Άλλου πιο μικρό άλλου πιο μεγάλο. Μα πάντως σταυρός και πάθος και μαρτύριο. Και μια μάνα Παναγιά να κλαίει από κάτω. Και μυροφόρες και μαθητές και φίλους. Και έναν Ιούδα πιο πέρα να χάνεται στο πλήθος κρατώντας σφιχτά τα τριάντα του αργύριαμαζί με την ταπείνωση και τον εξευτελισμό του προδότη.
Ω της παραφροσύνης…
Από τα μεγαλειωδέστερα μηνύματα του Πάσχα αυτό του Ιούδα. Το φιλί η προδοσία και η συγχώρεση. Πάνω στο Σταυρό πάντα. Γιατί μόνο εκεί αξίζει πραγματικά να δοθεί μια συγχώρεση.
Κι από τους πιο ευλογημένους μαθητές ο Ιούδας. Γιατί χωρίς αυτόν δεν έχει Σταύρωση ούτε Ταφή μα ούτε κι Ανάσταση!
Να μπορείς να συγχωρείς τον Ιούδα σου και τον κάθε Ιούδα. Πόσο μεγαλειώδες και δύσκολο μαζί.
Γλυκό το φιλί του μαυλιστικό πολύ και πικρή η προδοσία που θε να ‘ρθει.
Να πιείς το ποτήριον όλο τούτο μέχρι τον πάτο και στο τέλος ακόμη να αγαπάς! Και να συγχωρείς.
Αν δε βιώσουμε αυτό το συναίσθημα το Πάσχα τότε δεν είναι Πάσχα στην καρδιά και το μυαλό μας. Και Ανάσταση δεν έχει!
Ω γλυκύ μου Έαρ! Γλυκύτατο μου τέκνον…
Αγία και Μεγάλη Παρασκευή. Ημέρα πένθους. Και οδύνης. Η μέρα με την πανανθρώπινη αλήθεια η μόνη μέρα που ο καθείς μπορεί να νοιώσει άνετα και να θρηνήσει. Τα αποθαμένα του μέσα του κι απ’ έξω. Όποια κι αν είναι αυτά…
- Tell me about that day…μου λέει ένας καινούριος φίλος μου χθες από το Πακιστάν mouslim αυτός.
- Tell me what happened that day!
- It is a day of grief…a grief of humanity…του λέω σε σπαστά αγγλικά
- I think that the Great Friday has a truth…the truth of grief…
Και ο φίλος μου λυπήθηκε…
– Don’t be sad…του λέω.
– Jesus will be live again!
Σταύρωση ταφή και πένθος στη ψυχή μας. Και μετά Ανάσταση. Αυτή είναι η σειρά. Και άλλη δεν έχει…
Κι έναν Ιούδα καμιά φορά πουπεριμένει τη Συγχώρεση.
Υπατία
Καλή κι ευλογημένη Ανάσταση στις ψυχές όλων!
