Από πολιτική και όλα τα σχετικά με τους αλγόριθμους, τις ρήτρες, τις εξισώσεις και όλα τα διπλωματικά και τα διεθνή παρελκόμενα ειδικός δεν είμαι. Κάθε άλλο. Αυτά όμως που συχνά πυκνά λέει ο Σοϊμπλε και οι λοιποί Ευρωπαίοι συγγενείς μάλλον τρομάζουν. Εμείς προβάλλουμε το ζήτημα του χρέους. Να γίνει ελάφρυνση και όλα τα σχετικά. Παλεύουμε, κόβουβε, φυτοζωούμε, με ελπίδα να μας σβήσουν το ρημαδοχρέος. Ας είμαστε ρεαλιστές. Αυτό το μαρτύριο δεν θα τελειώσει ποτέ.
Μαστίγιο και καρότο για πάντα. Σκάσε και κολύμπα. Αλλωστε τι με νοιάζει εμένα αν τα φάγες τα λεφτά στα μπουζούκια. Και γιατί να σου ξαναδώσω; Για να τα ξαναφάς; Σας ξέρουμε καλά εσάς τους Ελληνες. Εξάλλου, τι είπε ο Γερμανός πολιτικός; Από το 2018 και βλέπουμε για το χρέος. Αν αφήσουμε τους Ελληνες χαλαρούς θα ξεσαλώσουν πάλι και θα τα μασουλήσουνε τα μαρούλια. Οπότε κόβε και μη μιλάς. Και το χρέος; Κόβε εσύ και θα δούμε.
Τι να δούμε; Να μειωθεί το χρέος, αλλά με την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Στον ίδιο παρανομαστή θα καταλήξουμε. Ποιο χρέος; Περάστε από πρώτη του μηνός, που έλεγαν στους δοσατζήδες εκείνα τα παλιά (και όχι πολύ μακρινά) χρόνια. Ποιανού έτους όμως την πρώτη του μηνός; Κακά τα ψέμματα. Δεν γλυτώνουμε. Δεν θα μας χαρίσουν τίποτα. Αν χαρίσουν σε μας, θα πρέπει να το κάνουνε με όλους. Αυτό είναι κάτι που δεν συμφέρει τους δανειστές.
Εκτός κι αν πάμε όλοι από το μηδέν και αρχίσουμε χωρίς χρέη και πάλι τη ζωή μας. Ολοι στη γη. Ναι, καλά. Ωραίο όνειρο, αλλά ούτε τον επόμενο αιώνα. Και πότε έγινε αυτό; Μια φορά στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Μετά, τίποτα. Μια φορά το κάναμε και τέλος. Και γιατί να το κάνουν στην Ελλάδα; Επειδή είμαστε ωραίοι; Μπα; Εχει κι άλλα έξυπνα παιδιά και σένα η μάνα σου;
