Ο Χαρίλαος μας μιλάει για τον ..πατριωτισμό των ελλήνων, την λύση του προβλήματος που ακούει στο όνομα υπογεννητικότητα και κυρίως για το Παρκιστάν… Τι είναι αυτό το τελευταίο; Μα η Νάξος όπου ο καθείς παρκάρει όπου τον βολεύει
– Αποφάσισα να δω ειδήσεις. Είδα έναν τύπο που τον λένε Χατζιδάκη να μιλά για λύσεις, επενδύσεις και υγιή πατριωτισμό. Γενικά έχω προσέξει πως όταν πρόκειται να εφαρμόσει κυβέρνηση αντιλαϊκή πολιτική και μέτρα, τότε αναφέρεται στον πατριωτισμό. Τον υγιή, τον αρρωστημένο ό,τι βολεύει την περίσταση. Αυτή τη φορά τα δίποδα πρέπει να νιώσουν υγιώς πατριώτες για να ξεπουλήσουν τη ΔΕΗ.
Με το κομμάτι.
Θα πηγαίνει ο άλλος στο ταμείο να πληρώσει τον λογαριασμό του ηλεκτρικού, θα κάνει τρία βήματα πίσω, θα κάθεται προσοχή, θα κλίνει με σεβασμό το κεφάλι προς το ταμείο που τον κατέθεσε και θα υποχωρεί σοβαρός σαν κηδεία. Κάτι σαν κατάθεση στεφάνου δηλαδή, χωρίς στεφάνι. Το στεφάνι θα του το καταθέσουν οι φίλοι του όταν τελικά θα ακριβύνει ο λογαριασμός που υγιώς πατριωτικά θ’ ανοίξει και θα δει το ποσό. Δε βαριέσαι, μια σύνταξη λιγότερη.
Μου φαίνεται πως τίποτα δεν έχετε μάθει οι άνθρωποι, που τόσα έχετε περάσει. Όλο ελπίζετε να την πληρώσει η κατσίκα του γείτονα, όχι η δική σας και να τη βολέψετε. Αγύριστα κεφάλια ρε παιδί μου.
– Πάντως πρόσεξα πως μεγάλο θέμα θεωρείται εξ ίσου και το δημογραφικό. Από το «πατρίς» καλυφθήκατε όσο να πεις, από «θρησκεία» το ίδιο, τι έμεινε; Η οικογένειαααα. Άκουγα τα επιδόματα και τα σχετικά και σκέφτηκα πως ένα καλό μέτρο θα ήταν να βαφτίζει τα παιδιά σας ο Κυριάκος.
Πολύ ανταποδοτικό, δεν βρίσκετε; Νονός και για πάντα πρωθυπουργός, μόνο στοργή και φροντίδα… όλα εγώ πια;
– Σε άλλα νέα ένα πρόβλημα στο νησί με το παρκάρισμα το έχετε. Ο καθείς παρκάρει όπου θέλει «καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε». Παρκιστάν έχει γίνει η Νάξος για να λυθεί το θέμα, σε πόλη και χωριά, αλλά όοοοοχι, άμα δε σταματήσεις το αυτοκίνητο εκεί που δεν πρέπει, αν δεν κλείσεις τον δρόμο, τι νόημα έχει να έχεις αυτοκίνητο; Μου έλεγε η κόρη της κυρίας Στέλλας με τον ωραίο καναπέ, τι βλέπει μέσα απ’ το λεωφορείο που χρησιμοποιεί καθημερινά. Κραυγαλέα παρκαρίσματα μέσα σε στροφές κλειστές, γρήγορη οδήγηση μέσα σε χωριά που δεν υπάρχουν όχι πεζοδρόμια, αλλά κανονικοί δρόμοι, διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα σε δρόμο στενό που δεν χωράει ούτε γάτα, όχι αυτοκίνητο και άλλα πολλά. Δεν θα πω τι λέει όταν τα διηγείται γιατί δεν θα μιλήσω όμορφα.
Πάντως αυτό δεν θα το λύσει καμία κυβέρνηση να ξέρετε. Από εσάς εξαρτάται. Απ’ τη νοοτροπία που αν δεν αλλάξει, δεν αλλάζει τίποτα προς το καλύτερο.
– Έχει μελτεμάκι. Δεν μου αρέσει ο αέρας, μου ανακατεύει τη γούνα μου και τσαντίζομαι. Καθόμουν νωρίτερα στο αμπελάκι και χάζευα ιπτάμενα αντικείμενα. Προηγουμένως πέρασε ένα ιπτάμενο τραπεζομάντιλο, γύρευε τώρα από ποιο τραπέζι έφυγε και μια χαρτοσακούλα που πήγε και προσγειώθηκε στο κεφάλι του σκύλου. Χχχχνιεχχχχνιεχχχχνιε, αυτό το φχαριστήθηκα να πω την αλήθεια.
– Ζακέτα να πάρετε, έχει δροσιά το βράδυ. Μου κλείσανε τα παράθυρα πάλι οι απερίγραπτοι… xxxxxxxx… θύμωσα τώρα. Δεν πειράζει, θα ρίξω μερικά πράγματα που είναι πάνω στα έπιπλα κάτω να μου περάσει, ααα, ένα μπουκαλάκι, θα το ρίξω κάτω, κάνει ωραίο θόρυβο χνιε χνιε χνιε….θ’ αρχίζουν να φωνάζουν «Χαρίλααααεεε!» κι εγώ θ’ ανέβω πάνω στην ντουλάπα χχχχνιεχχχχνιεχχχχνιε.
Πάω
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
