Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς μας μεταφέρει τις σκέψεις του που δημιουργήθηκαν μέσα από τις δράσεις της εβδομάδας που πέρασε και μας θυμίζει τη ρήση του Ολλανδού φιλόσοφου Μπαρούχ Σπινόζα που έλεγε: «Ούτε να κλαις ούτε να γελάς. Μόνο να καταλαβαίνεις».
Όσοι από μας δεν ψηφίσαμε το κυβερνών κόμμα, θα ήταν παράλογο να απαιτήσουμε να υλοποιήσει το δικό μας «πρόγραμμα». Τα δικά μας «θέλω». Τα κόμματα ψηφίζονται στη βάση των εξαγγελιών τους. Αν τις υλοποιούν ή αν εμφανίζουν κρυφή ατζέντα, άγνωστη προεκλογικά, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Γι’ αυτό βεβαίως κρίνονται. Ωστόσο, η κυβέρνηση -όχι μόνο η τωρινή, αλλά όλες ανεξαιρέτως- είναι, υποτίθεται, κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και όχι μόνο των υποστηρικτών της. Εμείς, λοιπόν, οι αντιπολιτευόμενοι τι ακριβώς περιμένουμε; Όχι την υλοποίηση πραγμάτων που έχουμε στο μυαλό μας. Θα ήταν άλλωστε παράλογο. Περιμένουμε, όμως, όπως όλοι οι πολίτες, να ασκηθεί μια πολιτική αξιοπρέπειας, ειλικρίνειας και εντιμότητας.
Περιμένουμε, δηλαδή, όταν ο τέως υπουργός Εργασίας έλεγε ότι τον Ιούνη -αυτόν που πέρασε- θα πατάς ένα κουμπί και η σύνταξη των πολιτών θα έχει εκκαθαριστεί, το εννοούσε και τα πράγματα δεν θα ήταν χειρότερα από πριν. Περιμένουμε να μη διορίζονται σε θέσεις ευθύνης τα «δικά μας παιδιά» αλλά οι αξιότεροι. Πρόχειρα-πρόχειρα, οι επικεφαλής των νοσοκομείων αλλά και ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου πήραν το χρίσμα γιατί ήταν «γαλάζια παιδιά». Πιο «γαλάζια» δεν γίνεται. Περιμένουμε να τηρηθεί η σειρά για τον εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων και των ηλικιωμένων και όχι διά της πλαγίας να εμβολιάζονται πρώτα τα «δικά μας παιδιά», εκτός σειράς. Περιμένουμε η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της για την αποτυχία στο σχεδιασμό των μέτρων και να μη μας κουνά το δάχτυλο, ρίχνοντας τα βάρη σε μας… Περιμένουμε, επίσης, να δείξει ευαισθησία σε ό,τι αφορά τα σχολικά γεύματα, τα οποία κόπηκαν ελαφρά τη καρδία. Περιμένουμε οι υπουργοί, όταν τα έχουν θαλασσώσει, κατά γενική ομολογία, να έχουν το θάρρος να παραιτούνται και να πηγαίνουν σπίτι τους. Περιμένουμε πολλά, όχι ως αντιπολιτευόμενοι στην κυβέρνηση, αλλά ως πολίτες αυτού του τόπου, οι οποίοι αγωνιούμε για το μέλλον το δικό μας, αλλά, κυρίως το μέλλον των νέων ανθρώπων. Όπως, δυστυχώς, φαίνεται, μάλλον θα περιμένουμε πολύ…
* Αυτές οι δύο εβδομάδες ήταν κρίσιμες. Πιο κρίσιμες από τις προηγούμενες. Και οι επόμενες θα είναι πιο κρίσιμες απ’ αυτές. Αν δεν πιάσουν τα «έξυπνα» μέτρα, ετοιμαστείτε γιατί θα έρθουν τα εξυπνότερα. Κανένας από το επιτελικό κράτος, βεβαίως, δεν σκέφτηκε ότι υπάρχουν συνοικίες που το κοντινότερο σούπερ μάρκετ βρίσκεται πάνω από δύο χιλιόμετρα και δεν είναι εφικτή η πρόσβαση σ’ αυτό. Δεν έχει σκεφτεί κάποιος, άραγε, ότι οι κάτοικοι της Βουλιαγμένης βολτάρουν στη θάλασσα, της Εκάλης στον καταπράσινο συνοικισμό τους, αλλά αυτοί της Κυψέλης στα τσιμέντα; Επίσης, πώς γίνεται να υπάρχει lock-down από τις 20 Νοέμβρη μέχρι σήμερα και αντί τα κρούσματα να μειώνονται αυτά αυξάνονται; Το ίδιο και οι διασωληνωμένοι αλλά και οι νεκροί. Αντί για τα γνωστά περί «ατομικής ευθύνης» ήρθε η ώρα η κυβέρνηση να αναλάβει τις δικές της ευθύνες. Και, δυστυχώς, γι’ αυτήν είναι πολλές, όσο και αν υπάρχει σιωπή νεκροταφείου από τα media. Γνωρίζουμε ότι το ΕΣΥ δεν ενισχύθηκε. Οι ΜΕΘ έφτασαν στο όριό τους, με αποτέλεσμα να καταργούνται εντατικές άλλων ειδικοτήτων, προκειμένου να ανακουφιστεί το σύστημα. Γνωρίζουμε ότι στα μέσα μαζικής μεταφοράς όσοι εργάζονται θα στοιβάζονται σαν σαρδέλες, γιατί οι υπεύθυνοι δεν φρόντισαν να ανανεώσουν και να αυξήσουν το στόλο τους. Όταν ο σουρεαλισμός, η προχειρότητα και η ανευθυνότητα έχουν κτυπήσει κόκκινο, τότε σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Και αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, χαλαρώνεις και απολαμβάνεις…
* Στη Θεσσαλονίκη, κάμποσα «γαλάζια» στελέχη δεν περίμεναν τη σειρά τους και εμβολιάστηκαν άρον-άρον. Τι κι αν προηγούνταν ευπαθείς ομάδες, ηλικιωμένοι, τα «γαλάζια παιδιά» μάς έδειξαν πώς ακριβώς εννοούν τη λειτουργία ενός ευνομούμενου κράτους. Η αντιδήμαρχος Παιδείας, Δήμητρα Ακριτίδου, και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Δρόσος Τσαβλής, πρωταγωνίστησαν σ’ αυτήν την αθλιότητα. Ο δήμαρχος της πόλης, Κ. Ζέρβας, έπραξε το αυτονόητο. Αφού απέτυχε να τους… παραιτήσει, κατάφερε να τους απαλλάξει των καθηκόντων τους. Μετά τις σεξουαλικές καταγγελίες, όχι μόνο της τελευταίας περιόδου, στις οποίες εμπλέκονται κάμποσοι «γαλάζιοι», είχαμε και αυτό με το θέμα του εμβολιασμού. Σαν πολλές συμπτώσεις δεν μαζεύτηκαν τελευταία με τους υποστηρικτές της αριστείας και του δόγματος «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»; Ήρεμα ρωτώ…
* Όταν μαθητές δεν έχουν στο σπίτι τη δυνατότητα να πάρουν πρωινό, αντιλαμβάνεσαι σε ποιο σημείο κατάντιας έχουμε φτάσει ως κοινωνία. Όταν, όμως, ενημερώνεσαι ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει 185.000 τέτοια γεύματα, δεν γίνεται να μην εκνευριστείς. Θα μου πείτε ότι τα σχολεία αυτήν την περίοδο είναι κλειστά. Το λέω, λοιπόν, για να προλάβω κάποια… άριστη δικαιολογία. Ας σοβαρευτούμε. Η πείνα εξαλείφθηκε; Δεν βρίσκεται, άραγε, τρόπος αυτά να συνεχίσουν να δίνονται; Διάθεση να υπάρχει και από λύσεις, πάμπολλες. Από την άλλη, μαθαίνεις για την παραλαβή των νέων περιπολικών και σε πιάνει σκοτοδίνη. Διαβάζεις τις ανακοινώσεις των υγειονομικών για την υποχρηματοδότηση της Υγείας και την υποστελέχωση του ΕΣΥ και καταλαβαίνεις τι ακριβώς θεωρούν οι κυβερνώντες σπατάλη και τι αναγκαιότητα. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος…
* Το Facebook αποτελεί πλέον ένα νέο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, το οποίο έχει ως ένα βαθμό αντικαταστήσει την ενημέρωση των πολιτών από τα παραδοσιακά Μέσα. Εσχάτως, όμως, η εταιρία που διαχειρίζεται το λογαριασμό στη χώρα μας έχει προβεί σε μια σειρά ενεργειών λογοκρισίας. Όποιος σχολιάζει ή υπερασπίζεται τα δικαιώματα του απεργού πείνας, Δημήτρη Κουφοντίνα, μπλοκάρεται ο λογαριασμός του, γιατί «δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες της κοινότητας. Γιατί μπλοκάρονται τα επικίνδυνα άτομα και οι επικίνδυνες οργανώσεις». Προσφάτως, υπήρξε μπλοκ στο λογαριασμό του τέως προέδρου των φωτορεπόρτερ, Μάριου Λώλου, γιατί ανέβασε φωτογραφίες από την πορεία υποστήριξης στον απεργό πείνας. Δηλαδή, ο άνθρωπος έπραξε το αυτονόητο που υποχρεούται βάσει της επαγγελματικής του ιδιότητας και της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Φρόντισε να ενημερώσει τους συμπολίτες του. Το γεγονός ότι το Facebook δεν μπλοκάρει ομάδες ρατσιστικού, φασιστικού, ναζιστικού περιεχομένου αποδεικνύει ότι όσα διατείνεται δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Η ΕΣΗΕΑ, ωστόσο, η οποία όφειλε να αντιδράσει, έστω για την τιμή των όπλων, ετοιμαζόταν για την Τσικνοπέμπτη και τα κοψίδια με την κρασοκατάνυξη είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την ταράξουμε από την ανοιξιάτικη ραστώνη της…
* Ο επιστήθιος φίλος του Παύλου Μπακογιάννη, Σπύρος Δημητριάδης, πρώην σύζυγος της Κατερίνας Μητσοτάκη, αδερφής της Ντόρας και του πρωθυπουργού, αναφερόμενος στην υπόθεση Κουφοντίνα, ανάρτησε, στον προσωπικό λογαριασμό του, το παρακάτω κείμενο: «Σήκωσα τη σορό του Μπακογιάννη στους ώμους. Πόνεσα. Αλλά συνεργός σε φόνο, κ. Μητσοτάκη, δεν θα γίνω. Έστω τώρα κάντε κάτι»… Νομίζω ότι δεν χρειάζεται το σχόλιό μου. Τα λόγια είναι περιττά. Ο άνθρωπος τα είπε όλα…
* «Η θανατική ποινή δεν ισχύει στη χώρα μας, γιατί το κράτος δικαίου δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή. Η εκδίκηση, ακόμη και αν ένα μέρος της κοινωνίας τη συγχωρεί, δεν έχει θέση στο νομικό πολιτισμό μας! Η σιωπή είναι ανοχή και συνέργεια σε θάνατο». Άρης Σπηλιωτόπουλος, πρώην βουλευτής και υπουργός των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. «Αδιανόητο να έχουμε νεκρό απεργό πείνας στη χώρα μας. Να δοθούν όλα τα δικαιώματα στον Δημήτρη Κουφοντίνα». Κώστας Τζαβάρας, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στον Νομό Ηλείας… Αντιλαμβάνεστε ότι οι άνθρωποι ούτε ιδεολογική συγγένεια έχουν με την τρομοκρατία ούτε συμφωνούν με τις πράξεις του απεργού πείνας ούτε αδιαφορούν για τα θύματα της δράσης της 17 Νοέμβρη. Απλώς, τονίζουν το αυτονόητο. Εννοείται ότι προσυπογράφω τις παραπάνω δηλώσεις, χωρίς, φαντάζομαι, να κινδυνεύω να κατηγορηθώ ως φίλος της τρομοκρατίας ή δεν ξέρω τι άλλο…
* Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου: «Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι μόνη. Σπάσε τη σιωπή». Η κυρία ευρωβουλευτής της Ν.Δ. έκανε τη συγκεκριμένη ανάρτηση για το θέμα των ημερών. Η σεξουαλική παρενόχληση, οι βιασμοί που έχουν υποστεί αγόρια και κορίτσια από… εκλεκτούς συναδέλφους τους συγκλονίζουν το πανελλήνιο. Να θυμίσουμε, βεβαίως, σε όσους το ξεχνάνε, ότι η κυρία Άννα υπήρξε μάρτυρας υπεράσπισης του Νίκου Γεωργιάδη, στελέχους του κυβερνώντος κόμματος και προσωπικού φίλου του πρωθυπουργού, ο οποίος είχε καταδικαστεί από δικαστήριο της Μολδαβίας για παιδεραστία! Η κυρία μπορεί να ξέχασε γρήγορα τις υπηρεσίες που πρόσφερε στο φίλο της, αλλά, δυστυχώς, θεωρεί ότι και εμείς έχουμε πάθει Αλτσχάιμερ! Όταν η ντροπή αισθάνεται άβολα και δεν ξέρει κατά πού να κρυφτεί…
* Στα άλλα νέα, είχαμε εξελίξεις στον αγώνα κατά της διαφθοράς, σε όλη την Ευρώπη. Έτσι, ο Νικολά Σαρκοζί, πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, κρίθηκε ένοχος, επαναλαμβάνω για διαφθορά, καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση και θα εκτίσει ποινή ενός έτους, γιατί αυτό είναι χωρίς αναστολή. Δηλαδή, καμία σχέση με τη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό και τη Δημοκρατία. Μάλλον οι Γάλλοι δεν έχουν ακούσει τίποτα για το «νόμο περί ευθύνης υπουργών». Αν τον ήξεραν, δεν θα διασύρονταν στο πανελλήνιο…
* Στην Ισπανία, πάλι, οι συνεργάτες τού πρώην πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι, κρίθηκαν ένοχοι -για λόγους διαφθοράς το λέω ξανά- και θα εκτίσουν συνολική ποινή 351 χρόνων. Όσο για τη χώρα μας, ο βουλευτής Αντρέας Λοβέρδος, κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Novartis, διεκδικεί την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ! Τόσο καλά. Απλώς να σας θυμίσω, βρε αφόρητες λαϊκάτζες, ότι σκάνδαλο Novartis δεν υφίσταται. Α, μην ξεχάσω. Ένας άνθρωπος θα πληρώσει όλες αυτές τις αθλιότητες που ξεστομίζονται. Η εισαγγελέας που επιμένει να ασχολείται με το θέμα. Ε, μα κι αυτή, τα ’θελε και τα ’παθε…
Είναι φανερό πλέον ότι ζούμε εποχές απείρου κάλλους. Εποχές που δοκιμάζονται τόσο οι αντοχές μας όσο και η υπομονή μας. Ο Ολλανδός φιλόσοφος, Μπαρούχ Σπινόζα, έλεγε: «Ούτε να κλαις ούτε να γελάς. Μόνο να καταλαβαίνεις». Και εμείς καταλαβαίνουμε, όσο και αν αυτό ενοχλεί. Και είμαστε πολλοί αυτοί που καταλαβαίνουμε. Καλή μας εβδομάδα…
