«Καλημέρα κύριε Υπουργέ με λένε Χριστίνα Τζαννίνη. Είμαι από τη Νάξο. Έχω περάσει πολλά. Όταν γεννήθηκα μου μπείκε ένας πολύ δυνατός πυρετός, λεγόμενος ύκτερος. Έμεινα για πολλά χρόνια ανάπηρη, γιατί ο πυρετός αυτός μου ανέβεικε πολύ. Μετά βρέθεικε ένα χάπι και το πήρα. Αλλά δεν ήταν μόνο το χάπι που με βοήθησε να περπατίσω, πρότα με βοήθησε η Παναγία ο Θεός και ο Χρηστός. Βέβαια, βοήθησα και εγώ. Και η μαμά μου. Και τα όνειρα μου για μια καλήτερη ζωή. Τώρα είμαι μία πολύ καλή ζωγράφος, γράφω...
